padet

Diwar pad-, pennrann ar verb padout, hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

padet /ˈpɑːdet/

1. Anv-gwan-verb ar verb padout
   • gant ar verb-skoazell bezañ :

   • Daou viz hanter ez eo padet. — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 1, An Oriant, 1868, p. 516.)
   • Eizh deiz penn-da-benn eo padet
     Dañsoù ha festoù an eured — (Gwreg ar Cheminod, kanaouenn.)

   • gant ar verb-skoazell kaout :

   • Pe ma ne ra ket, e tevo er bed all, keit ha m' en devo padet an tantad. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 89.)
   • E zaoulagad lemm a oa war ar c'honter, keit m'he devoa padet ar gontadenn ; [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 59.)

2. Furm ar verb padout e trede gour unan an doare-gourc'hemenn
   • <skouer.>

• galleg : duré ^(fr)