gloazañ

Diwar an anv-kadarn gloaz hag al lostger -añ.

Verb

gloazañ /ˈɡlwɑːzɑ̃/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : gloazet) (displegadur)

1. Lakaat da c'houzañv poan.
   • Gloazet en deus e c'henou gant un askorn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 173.)
2. Gouliañ (en tu gouzañv alies)
3. (dre skeudenn-lavar) Reiñ glac'har da

• tapout

• galleg : blesser ^(fr) , causer de la douleur ^(fr)