gwin
Brezhoneg
Etimologiezh
- Testeniekaet en henvrezhoneg (guin).
- Amprestet digant ar ger latin uinum.
- Meneget er C'hatholicon (1499): Guin.[1]
- Da geñveriañ gant ar gerioù gwin en kembraeg, gwyn en kerneveureg.
Anv-kadarn
gwin /ˈɡɥiːn/[2], /ˈd͡ʒɥiːn/[3], , /ˈdʲɥin/[4], /ˈgwin/[5], /ˈd͡ʒɥẽɲ/[6] gourel (liester : gwinoù)
- Died alkoolek fardet gant chug rezin lakaet e go.
- Gwin gwenn. Gwin ruz.
- Digant ur mignon eo gwell kaout dour / Eget gwin digant enebour.— (Dictionnaire breton-français, Troude, p. 813.)
- reiñ gwin da ub: skeiñ gantañ ken e wado
- gwin glesker: dour
- gwin mouar: chug mouar
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troidigezhioù
Gwelet ivez
- Ar pennad « gwin » e-barzh Wikipedia
Kembraeg
Anv-kadarn
gwin gourel, liester gwinoedd
- Gwin.
Daveoù
Roll an daveoù :
- ↑ Jehan Lagadeuc, Guin, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.
- ↑ E Molan, Plougoñ ha Tregon, "gwin" pe "guin" distaget /ˈɡɥiːn/, Banque Sonore des Dialectes Bretons
- ↑ E Berc'hed, "gwin" pe "guin" distaget /d͡ʒɥiːn/, Banque Sonore des Dialectes Bretons
- ↑ E Kerrien hag e Molan, "gwin" pe "guin" distaget /ˈdʲɥin/ pe /ˈɟɥin/, Banque Sonore des Dialectes Bretons
- ↑ En Dre-Nevez, Lopereg, Plouziri, Santeg ha Sant-Riwal, "gwin" distaget /ˈgwin/, Banque Sonore des Dialectes Bretons
- ↑ E Pluvergad, "gwin" distaget /ˈd͡ʒɥẽɲ/, Banque Sonore des Dialectes Bretons