feurmiñ

(1633) Savet diwar an anv-kadarn feurm hag al lostger -iñ^[1].

Verb

feurmiñ /ˈfœr.mĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : feurmet) (displegadur)

1. Lezel kerz un dra bennak — ti, douar hag all — en eskemm d'ur sammad arc'hant war-lerc'h asant ha sinadur ur gevrat a anver feurm.
   • Pet gwech he deus goulennet ur pezh ouzhpenn digant ar berc'hennez ! Bepred eo bet nac'het outi : gwell eo gant Emili feurmiñ he c'hambroù d' an douristed e-pad an hañv. — (Youenn Olier, Kanevedenn, Al Liamm, niv. 71, Du - Kerzu 1958, p. 433.)
2. Kemer (un dra bennak) e feurm.
   • « Deus ganin raktal, eme ar vaouez-se, rak emaon o paouez klevout digant ar borzhierez ez 'eus ur soliadur a-bezh da feurmiñ en ti ma lojañ (!) ennañ damdost da Skol al Liesijinerezh ». — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 130.)

• adfeurmiñ
• difeurmiñ
• feurmiñ-prenañ

• feurmiñ e zivrec'h : en em ginnig evit ul labour en eskemm d'ur gopr (diwar-benn an dud)

• galleg : louer ^(fr)

Roll an daveoù :