erbediñ

Eus erbed hag -us.

Verb

erbediñ /ɛrˈbeːdĩ/

2. erbediñ arc'hant, gwenneien, ar bara : espern, arboellañ, chom hep dispign, hep foraniñ
   • Ma n'am-bije ket erbedet ma gwenneien n'am-oa ket bet a êz da zevel an ti-mañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 150.)
3. erbediñ an dilhad: kaout damant ouzh an dilhad, diwall na vefent drailhet pe louzet
   • Kerzhout war e benn evit erbediñ e dreid: ober un dra sot
4. erbediñ ar vugale, ar merc'hed: chom hep ober droug dezhe, pe hep o lazhañ
5. erbediñ e gorf: chom hep skuizhañ e gorf, hep labourat

   N'eo ket ar re a vez erbedet a ya da gozh. Krennlavar.

6. erbediñ un dra da unan bennak:
   • erbediñ e ene da Zoue
7. erbediñ da unan bennak ober un dra bennak
8. en em erbediñ ouzh un den

• http://devri.bzh/dictionnaire/e/erbedin-erbed-1/
• http://devri.bzh/dictionnaire/e/erbedin-erbed-2/