eoriañ

Savet diwar an anv-kadarn eor hag al lostger -iañ.

Verb

eoriañ /ˈew.rjã/

1. Teurel an eor.
   • Kerkent ha ma erruas ar vag e porzh Konk, Kerfriden a gemennas d' e vab eoriañ anezhi tost d' ar c'hal [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 106.)

• eoriñ

• dizeoriañ

• kembraeg : angori ^(cy)
• saozneg : anchor ^(en)
• spagnoleg : ancorar ^(es)