evidon

Eus evit hag -on.

Furm araogenn

evidon /eˈviːdɔ̃n/

1. Furm an araogenn evit, displeget er c'hentañ gour unan
   • — [...]. Bilzig a zo eur pôtrig karantezus, mat evidon, mat evit va bugale : eun êl nan eo ket, gwir eo... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 60.)
   • — « Feiz ! Job, an dra-se n'eo ket diaes, rannañ etre daou a zo ober div lodenn, unan evidoc'h hag unan all evidon. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 120.)
2. Ober un dra bennak evit unan bennak :
   • — Gra se evidon, Jakez kaezh, ha me a roio dit daou-c'hant skoed. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 203.)
   • — Jakez kaezh, gra se evidon ; me a roio dit daou-c'hant skoed. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 206.)
3. A verk perzh un den en un ober (?) :
   • — Gra un dra evidon c'hoazh, a-raok mont kuit. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 24.)
4. Ober evit an eil lodenn eus an derez-uheloc'h (e Treger)
   • "O-o !" emezon. "C'hwi zo amploc'h 'vidon, gouzout a-walc'h a ran. Marteze, memes tra, 'm bo kavet Dom Kariz en ho raok." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 93.)

• evidon-me
• evidon da

• galleg : en ce qui me concerne ^(fr) , pour ma part ^(fr) , pour moi ^(fr) , que moi ^(fr)