bouc'h

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

bouc'h /ˈbuːx/ gourel (liester : bouc'hed)

1. Par ar c'havr.
2. Den hudur e c'hoantoù.

• bouc'h-pilhoù : merc'hetaer

Troienn

• bezañ c'hwezh ar bouc'h gant un den : ur c'hwezh fall-spontus
• lakaat ar bouc'h war-lein an ti

• Na pa ve triwec'h gavr en ur vandenn
  Ar bouc'h eo ar c'habiten. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 304.)

(1)

• galleg : bouc ^(fr)  gourel
• italianeg : capro ^(it)  gourel
• saozneg : buck ^(en) (male-goat)

(2)

• galleg : homme ^(fr) sale ^(fr) , débauché ^(fr)

Anv-gwan

bouc'h /ˈbuːx/

1. bezañ bouc'h e revr, bouc'hrevr:
   • Hemañ a zo bouc'h e revr! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 443.)
2. bezañ bouc'h da zeskiñ : diaes-bras dezhañ deskiñ
3. chom bouc'h : bezañ dic'houest da gavout dibun d'ur gudenn

• galleg : lourd ^(fr) , émoussé ^(fr) , obtus ^(fr) (esprit)