arruout

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

arruout /aˈryːut/ verb gwan (anv-gwan-verb : arruet) (displegadur)

1. Degouezhout (en ul lec'h bennak)
   • Arruout a rejont war lein gant kalz a boan. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 97.)
   • Herri a oa savet krenn en e zav, o tonet sonj d'ean eus an diou skeudenn dir ha gwer a zaludas anean, pa oa oc'h arruout er c'hastell. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 19.)
   • N'eo ket arru prest da arruoud ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 26.)
   • Arruout a rae en un ti bennak hag azezañ a rae war ar sourbank tost d'an tan, er goañv, en ur vutunat e gorn-butun berr ha tomm ha keit ma vije koan o poazhañ 'us d'an tan lann. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 85.)
   • Arruout a ra en Pariz. Skeiñ a ra war an nor. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 27.)
2. C'hoarvezout (diwar-benn an darvoudoù)
   • Arruout a reas ar pez a dlee arruout: [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 39.)

• erruout

• arruout e : dont da
• arruout gant unan bennak
• arruout mat : degouezhout er mare mat (en ul lec'h bennak)

• Ar pez a vez lakaet d'arruoud a arru. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 310.)

1. galleg : arriver ^(fr)
2. galleg : advenir ^(fr) , avoir lieu ^(fr) , se passer ^(fr) , survenir ^(fr)