ger

Meneget er C'hatolikon (guer).

Da geñveriañ gant ar gerioù gair en kembraeg hag en iwerzhoneg, ger en kerneveureg.

Anv-kadarn

ger /ˈɡeːr/ gourel (liester gerioù, furm vihanaat gerig); skrivet gir e skridoù tregeriek zo.

1. (Yezhoniezh) Heuliad soniadoù o deus un dalvoudegezh hag un implij yezhadurel resis en ur yezh naturel.
   • Mad, evidonme na zinac'han ket ar republik ; lavaret a ran, a avad, ne d'eo eno emet eur geir, hag e zeo ret, evel evit ar voutaill guin, gouzout petra 'zo enhi abars kommer anei. — (Ar Wirionez niv. 10, 1877, p. 4.)
   • Nag a fent a rae dimp adal ma strive da zistagañ gant kant ha mil boan ur c'houblad gerioù e rusianeg palefarzh ! — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 14-15.)
2. hep lavarout ger : hep rannañ ger, hep komz

   ... e c'hortozas, hep laret gir, e wreg da aozañ koan. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 50.)

3. en ur ger
   • Gwalc'hiñ holl listri ar gegin, en ur ger, hep ankounac'haat hini pe ho po da ziwall ouzhin. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 46.)
4. Promesa dre gomz.
   • reiñ e c'her da unan bennak

Araogenn

ger

1. E-kichen
2. A ya d'ober an araogennoù
   • gerbron
   • gerllaw