Водла
Во́дла (руск.: Во́дла[1][2]) — рака на паўднёвым усходзе Карэліі ў Расіі.
Водла | |
---|---|
руск. Водла | |
Характарыстыка | |
Даўжыня |
|
Басейн | 13 700 км² |
Расход вады | 130 м³/с |
Вадацёк | |
Выток | Водлвозера |
• Каардынаты | 62°14′05″ пн. ш. 37°25′55″ у. д.HGЯO |
Вусце | Анежскае возера |
• Месцазнаходжанне | каля пасёлка Шальскі |
• Каардынаты | 61°48′04″ пн. ш. 35°57′41″ у. д.HGЯO |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Анежскае возера |
Краіна | |
Рэгіён | Карэлія |
Код у ДВР | 01040100412102000016104 |
— выток, — вусце | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Выцякае з Водлвозера вытокамі Сухая Водла і Вама (даўжынёй 35 і 20 км адпаведна[3]), упадае ў Анежскае возера. Даўжыня ракі 149 км, плошча вадазбору 13 700 км²[1][3]. Расход вады вады каля 130 м³/сек[1]. Упадае ў Анежскае возера з усходу каля пасёлка Шальскі[3].
Па Водле наўгародцы выходзілі да Белага мора і на раку Паўночная Дзвіна. Вадаспад Падун, які знаходзіцца ў 138 км ад вусця водле, служыў перашкодай для судоў, і яго прыходзілася абыходзіць волакам. На поўдзень ад вусця Водла знаходзіцца мыс Бесаў Нос, які даў назву вялікай групе шырока вядомых Анежскага петрогліфаў, а ў 30 км вышэй па цячэнні — гістарычны горад Пудаж.
Крыніцы
правіць- ↑ а б в ВСЭ 1971.
- ↑ СНГОСНГ 1999.
- ↑ а б в Река Водла // Вологодское областное отделение РГО (руск.)
Літаратура
правіць- Во́дла // Т. 5. Вешин — Газли. — М. : Советская энциклопедия, 1971. — С. 175. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Во́дла // Словарь названий гидрографических объектов России и других стран — членов СНГ (руск.) / Под ред. Г. И. Донидзе. — М.: Картгеоцентр — Геодезиздат, 1999. — С. 90. — 464 с. — 500 экз. — ISBN 5-86066-017-0.
Спасылкі
правіцьАртыкулу нестае спасылак на крыніцы. |