Зынь

	Зынь; лац. Zyń
	Sini
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Сінь, Зын, Сінь, Жынь, Жын
Зьвязаныя імёны	Зінар
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Зынь»

Зынь, Сінь, Зын, Жын (Жынь) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Сіні або Зіні, Сіна або Зіна (Sini, Sino) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -сін- (-зын-) паходзіць ад гоцкага sineigs 'стары', стараверхненямецкага sin 'сэнс, меркаваньне' або ад асновы -сінд- (-зынд-)^[2]^[a]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Зінар, адзначалася германскае імя Siner.

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Sinwirt^[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Матеи Жиневич (1524-1566 гады)^[6]; Юхно Жинь^[7], Богушъ Жин^[8], Иванъ Жиневичъ^[9] (1528 год); бояр господаръских Рудоминского ж повету… Матея, а Бартломея Жиневичов (7 сакавіка 1541 году)^[10]; Давидъ Зыновичъ… земяне замку нашого Городецкого, на имя Давыдъ а Василь Зеновичы… отцу ихъ Зынову (10 ліпеня 1544 году)^[11]; Ероцъки Зыневичъ… Иванъ Жыневичъ… Алекъсанъдер Жыневичъ (1565 год)^[12]; Zyn (1670 год)^[13]; Zyniewicz Grzegorz (1801 год)^[14]; Siniewicz Jadwiga z Ciechanowiczów (4 красавіка 1887 году)^[15]^[b].

Носьбіты

Мацей Жыневіч — рудамінскі баярын, які ўпамінаецца паміж 1524 і 1566 гадамі
Юхна Жынь і Богуш Жын — рудамінскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Іван Жыневіч — ваўкавыскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
Яроцкі Зыневіч, Іван і Аляксандар Жыневічы — ваўкавыскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска ВКЛ 1565 году

Заўвагі

^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -сін- (-зін-) зь летувіскай мовы, а для іменнай асновы -жын- за найбольш адэкватнае прызнае žinóti 'ведаць', pa-žìnti 'спазнаць'^[3] (фіксуецца ў слоўніку Канстанціна Шырвіда^[4])
^
Таксама:
- Жынель: Józef Żynielewicz (7 лютага 1780 году)^[16];
- Шымбар: s panem Stanisławem Szymborem (1621 год)^[17];
- Шынгер (адзначалася старажытнае германскае імя Singar^[1]): Dominik Szyngierewicz (1803 год)^[18], Ян Шынгер (Szyngier) — уладальнік гаспадаркі ў Каменцы каля Ашмянаў на 1933 год^[19]

Крыніцы

^ ^а ^б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1337.
^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 462.
^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.
^ žinóti, Lietuvių kalbos žodynas
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 526.
^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 98.
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 68.
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 69.
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 96.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 229 (10) (1540—1541). — Vilnius, 2003. P. 141.
^ Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 334—335.
^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 248.
^ Bystroń J. Nazwiska polskie. — Lwów, 1936. S. 283.
^ Kłapkowski W. Konwent Dominikanów w Sejnach // Ateneum wileńskie. R. 13, z. 2. — Wilno, 1938. S. 95 (163).
^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 136.
^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 306.
^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 42.
^ Kozakiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
^ Ryszard Sys, Właściciele gospodarstw rolnych w woj. wileńskim w latach 1928—1939, publikacje «Pisarza hipotecznego zawarte w Dzienniku Województwa Wileńskiego za lata 1928—1939»

[5] Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -сін- (-зін-) зь летувіскай мовы, а для іменнай асновы -жын- за найбольш адэкватнае прызнае žinóti 'ведаць', pa-žìnti 'спазнаць'^[3] (фіксуецца ў слоўніку Канстанціна Шырвіда^[4])

[21] Таксама:
Жынель: Józef Żynielewicz (7 лютага 1780 году)^[16];

Шымбар: s panem Stanisławem Szymborem (1621 год)^[17];

Шынгер (адзначалася старажытнае германскае імя Singar^[1]): Dominik Szyngierewicz (1803 год)^[18], Ян Шынгер (Szyngier) — уладальнік гаспадаркі ў Каменцы каля Ашмянаў на 1933 год^[19]

[3] Жынель: Józef Żynielewicz (7 лютага 1780 году)^[16];

[4] Шымбар: s panem Stanisławem Szymborem (1621 год)^[17];

[5] Шынгер (адзначалася старажытнае германскае імя Singar^[1]): Dominik Szyngierewicz (1803 год)^[18], Ян Шынгер (Szyngier) — уладальнік гаспадаркі ў Каменцы каля Ашмянаў на 1933 год^[19]

[Fo-1900-1337-1] а ^б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1337.

[2] Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 462.

[3] Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.

[4] žinóti, Lietuvių kalbos žodynas

[6] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 526.

[7] Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 98.

[8] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 68.

[9] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 69.

[10] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 96.

[11] Lietuvos Metrika. Knyga 229 (10) (1540—1541). — Vilnius, 2003. P. 141.

[12] Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 334—335.

[13] Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 248.

[14] Bystroń J. Nazwiska polskie. — Lwów, 1936. S. 283.

[15] Kłapkowski W. Konwent Dominikanów w Sejnach // Ateneum wileńskie. R. 13, z. 2. — Wilno, 1938. S. 95 (163).

[16] Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 136.

[17] Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 306.

[18] Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 42.

[19] Kozakiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego

[20] Ryszard Sys, Właściciele gospodarstw rolnych w woj. wileńskim w latach 1928—1939, publikacje «Pisarza hipotecznego zawarte w Dzienniku Województwa Wileńskiego za lata 1928—1939»

[1]

[2]

[a]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[b]

[3]

[4]

[16]

[17]

[18]

[19]