Əxbarilər

Əxbariliyin məqsədi budur ki, İslamda Məsumların hədislərindən başqa heç bir şey mötəbər dəlil ola bilməz. Əxbarilər təməllərini "İki əhəmiyyətli şeyin hədisi"nə (Səqaleyn hədisi) həsr edirlər, burada İslam peyğəmbəri Məhəmməd öz ardıcıllarına ölümündən sonra yalnız iki ilahi hidayət mənbəyinə - Qurana və onun nəslinə tabe olmağı buyurmuşdur, Əhli-Beyt. Buna görə də, Mehdinin Böyük Qeybə getməsindən sonra baş verən yeni hadisələrdə belə, əxbarilər Əhli-beyt ənənələrinə əməl etməyə davam edirlər, İmam Məhəmməd əl-Mehdinin dediyi kimi: Ey qeybəm, bizim rəvayətlərimizin rəvayətçilərinə müraciət et, çünki onlar sənin üçün mənim dəlilim, mən isə onlar üçün Allahın hüccətiyəm”.^[10] Əxbarilər ictihada əsaslanan fətvaları rədd edir, Əhli-beytdən rəvayətlər gətirmədən Quran təfsirinin yazılmasının caiz olduğunu da rədd edirlər. Əxbari təfsir əməlini qadağan etmək üçün “Səqəleyn” hədisini və on iki imamın bir neçə səhih hədislərini sitat gətirir. Əxbarilər hədisin ümumiləşdirilməsinə inanmırlar, hədisi ya doğru, ya da zəif deyirlər; daha sonra onlar şiələrin dörd kitabında toplanmış hədislərin etibarlı olduğuna inanırlar.^[11]

Əxbarilər Vilayəti-Fəqih qəti şəkildə rədd edərək deyirlər ki, din təbliğatçılarının siyasətdə heç bir rolu yoxdur və din xadimləri siyasi liderlərə nəsihət etməli, lakin Əhli-beyt kimi kamil olmadığı üçün heç nəyi idarə etməməlidirlər. Əxbarilər on ikinci imamın qeybində din və dövlətin ayrılmasına inanır, deyirlər ki, ancaq məsum hakim imam dini və dövləti birləşdirəcək lazımi elm və nemətə malikdir; və yalnız gözlənilən şiə imamının gəlişindən sonra yerinə yetiriləcək.^[12]

Əxbarilər şəriətin yalnız məsumlardan olan əbədiliyinə inanırlar, ona görə də Quranı təfsir etmək hüququ yalnız tam biliyə malik olan 14 məsumun (əl-rasıxun fil-ilm; ərəb: الراسخون فی العلم) qədərdir. Usulilər zamanla fiqhin dəyişməsi və təkamülünə inandıqları halda, Usul-ul-fiqh.^[13] Əxbarilər, On dörd Məsumun hökmlərini təfsir etmədən rəvayət edən və ya rəvayət edən ölü və ya diri Mühəddisdən dini hökmləri və ya İslam fiqhini axtarırlar. Bundan əlavə, Əxbarilər deyirlər ki, On dörd Məsum (bura şiə imamları da daxildir) heç vaxt ictihad etməyə icazə verməmişdir. Əgər əxbarilər bir şeyin haram və ya halal olduğuna əmin deyillərsə, həmişə onu haram zənn edib, Allah və əhli-beyt üçün ondan bəraət alırlar.^[14][15]