বেটুপাত

ৰাইনা আৰু শিয়ালৰ সাধু
লেখক : সুৰেন গোস্বামী(২০২০)

পিছদিনা পুৱা ৰজাৰ মৃতদেহ নিবলৈ ৰাজদৰবাৰত সাঙী উপস্থিত হ'ল। পাত্ৰ-মন্ত্ৰীকে ধৰি বহুতো মানুহে ৰজাৰ শৱযাত্ৰাত ভাগ ল'বলৈ উপস্থিত হ'ল। শ্ৰদ্ধাসহকাৰে পাত্ৰ-মন্ত্ৰীসকলে মৃতদেহ থকা ৰজাৰ কোঠাত সন্তৰ্পণে প্ৰৱেশ কৰিব খোজোঁতেই ৰজাই আগবাঢ়ি গৈ সকলোকে আদৰিলে। জীৱিত অৱস্থাত ৰজাক দেখি সকলোৰে চকু থিয় হ'ল। তেতিয়া ৰজাই সকলো কথা বিৱৰি ক'লে আৰু কটা সাপ দুডাল দেখুৱালে। পাত্ৰ-মন্ত্ৰীসকলে তেওঁহে উপযুক্ত ৰজা বুলি মহা উল্লাসেৰে জয়ধ্বনি দিবলৈ ধৰিলে। তেওঁলোকে আনন্দোল্লাসেৰে সমাৰোহ পাতি ৰজাক পুনৰ সিংহাসনত প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে।

•    মেঘদূতম (লেখক:কালিদাস,১৯১৯)
•    চান (কবিতা পুথি) (লেখক:খগেশ্বৰ দত্ত বৰুৱা, ১৯৩৮)
•    আত্মানন্দৰ আত্মকাহিনী (লেখক: দণ্ডিনাথ কলিতা, ১৯৩৫)
•    বৈদেহী-বিচ্ছেদ (নাট্যকাৰ-দেৱনাথ বৰদলৈ,১৯০৪)
•    ৰাইনা আৰু শিয়ালৰ সাধু (লেখক:সুৰেন গোস্বামী, ২০২০)
•    চিকাৰ কাহিনী (লেখক: তৰুণৰাম ফুকন)
•    বহল ব্যাকৰণ (লেখক: সত্যনাথ বৰা, ১৯২৬)
•    ৰণ্ জেউতি (অনুবাদক: ইন্দ্ৰেশ্বৰ বৰঠাকুৰ, ১৯৫০)