Luís de Camões

Luís de Camões
Vida
Nacimientu	Lisboa[1], avientu de 1524[1]
Nacionalidá	Reinu de Portugal
Muerte	Lisboa[1], 10 de xunu de 1580[2] (55 años)
Sepultura	Monasterio de los Jerónimos de Belém (es)
Familia
Padre	Simão Vaz de Camões
Madre	Ana de Sá de Macedo
Familia	ver Vasco Pires de Camões (bisgüelu)
Pueblu	Camões family (en)
Estudios
Estudios	Universidá de Coimbra
Llingües falaes	castellanu portugués[3] llatín
Oficiu	poeta, dramaturgu, escritor, militar
Trabayos destacaos	Los Lusiadas (es)
Influyencies	Dante Alighieri, Virxiliu, Petrarca, Ludovico Ariosto y Homero
Creencies
Relixón	catolicismu
IMDb	nm0891407

Luís Vaz de Camões o Camoens (avientu de 1524, Lisboa – calendario no especificado, se presume gregoriano ^(es)  10 de xunu de 1580, Lisboa) foi un lliteratu portugués, bramente consideráu como'l mayor poeta en llingua portuguesa; tamién escribió dellos sonetos en castellanu.

La so biografía nun ye conocida con bayura. Naciera en Lisboa hacia 1524, d'una familia llegada del norte (Chaves), pero nun son datos seguros pa los sos biógrafos. Los defensores d'esa teoría consideren a Simão Vaz de Camões padre y a Anna de Sá e Macedo madre del poeta. Pela vía paterna, Camões taría emparentáu asina col trovador gallegu Vasco Pires de Camões y pela parte de la má col navegante Vasco de Gama.

Vivió un tiempu en Coimbra, onde frecuentara les aules d'humanidaes nel monesteriu de Santa Cruz. Sicasí, pese a que se conoz la esistencia d'esi tíu, Bento de Camões, nun hai pruebes del pasu'l poeta per Coimbra.

Llevó una vida bohemia en Lisboa. Se-y atribúin dellos amores, non sólo con dames de la corte, sinón hasta cola propia infanta doña María, hermana del rei Manuel I de Portugal. En 1553, en tando presu a cuenta d'una griesca, marcha pa la India, lo que ye ún de los fechos de la so vida documentaos enforma. Ellí, asitióse na ciudá de Goa onde escribiere bona parte de la so obra.

Entamó la vuelta pa Portugal, pero nel retornu a Portugal, un naufraxu énte les costes de Mozambique obligólu a quedase nel país africanu. Foi en Mozanbique onde lu atopó'l so collaciu Diogo do Couto, alcuentru que'l lliteratu relata na so obra: "Tan probe que vivía de los amigos". Foi Diogo do Couto quien-y pagó'l viaxe a Lisboa, onde llegó a la fin en 1569.

Probe y enfermu, llogró espublizar Os Lusíadas en 1572 gracies a les influyencies de dellos collacios próximos al rei Sebastián I de Portugal. Pero tamién l'espublizamientu d'Os Lusíadas ta arrodiada de misteriu: hai dos ediciones del mesmu añu y nun se sabe cuála foi la primera. Pa entós, Camoes recibe una pequeña pensión polos servicios fechos a la patria, pero nun ye suficiente pa que'l lliteratu salga de la probitú.^[4]

La obra llírica de Camões foi espublizada póstumamente (robaron-y el volume onde les guardaba), y nun hai alcuerdu ente los editores no que cinca al númberu de sonetos atribuyíos al poeta. Hai delles ediciones llíriques atribuyíes a Camoes, pero nun hai una certeza dafechu alredor de l'autoría de bien delles.

Morrió en Lisboa el 10 de xunu de 1580 y un collaciu pago-y la sepultura. La llábana, allugada posiblemente na redolada del conventu de Santa Ana en Lisboa, perdióse nel terremotu de Lisboa de 1755, polo que s'inora'l llugar esautu de los sos restos mortales, y que nun tan en dengún de los dos túmulos oficiales que-y tan dedicaos anguaño nel conventu de los Xerónimos en Lisboa y nel Panteón Nacional.

La so obra ta considera como la cume de la poesía en portugués, asitiada ente'l clasicismu y el manierismu. Dellos de los sos sonetos, como Amor é fogo (Amor ye fueu), ye una anuncia del barrocu pol usu que fai de les paradoxes. Os Lusíadas, pela so parte, ye una de les obres cimeres de la lliteratura europea, y ta considerada como la gran obra en llingua portuguesa.

• 1572- Os Lusíadas (textu completu)^[4]

• 1595 - Amor é fogo que arde sem se ver
• 1595 - Verdes são os campos
• 1595 - Que me quereis, perpétuas saudades?
• 1595 - Sobolos rios que vão

• 1587 - El-Rei Seleuco
• 1587 - Auto de Filodemo
• 1587 - Anfitriões

• Biografía
• Os Lusiadas