Pedro Opaso Letelier

Fíu del matrimoniu de Ursicino Opaso y Margarita Letelier. Casáu con Sara Cousiño Talavera (4 de xunetu de 1878 - 25 de setiembre de 1973), tuvieron 5 fíos que son Raquel, Víctor, Sara, Pedro y Enrique. Realizó los sos estudios nel Llicéu de Talca, pa darréu cursar Medicina na Universidá de Chile.^[2]

Empecipió la so vida política como primer alcalde de Ríu Claru, siendo lleváu darréu en 1920 a dellos ministerios pol Partíu Lliberal Democráticu. Electu diputáu por Curicó (1921-1924) y senador por Talca (1924-1930) y Talca, Llinares y Curicó (1930-1932).

Foi líder del Partíu Lliberal Xuníu (PLU) y axustó col restu del los partíos los cupos pa la formación del Congresu Termal en 1930.

Pa la cayida de Carlos Ibáñez del Campo en 1931 yera presidente del Senáu, polo que tuvo d'asumir la vicepresidencia de la República. El día 26 de xunetu asumió'l cargu, armando pa la nueche rápido un ministeriu, encabezáu por un renuente Juan Esteban Montero n'Interior, mientres Pedro Blanquier, la so otra pieza clave, quedaba en Facienda.

Los ministros llegaron la mañana del 27 y, por aciu un decretu, Opaso apurrió'l mandu de la nación a Montero. El so mandatu duró menos de 24 hores, y esta velocidá con que s'esprendió del mandu dio-y el llamatu de "el Pasador", dau pola revista satírica Topaze, que lu acompañaría hasta la so muerte.

Darréu foi electu senador por Curicó, Talca, Maule y Llinares (1933-1949). Integrar al Partíu Lliberal en 1933, tres la fusión del PLU con ésti. Foi presidente del conseyu directivu del Bancu de Talca ente 1936 y 1957.^[3]

• Reseña biográfica nel sitiu de la Biblioteca del Congresu Nacional de Chile.

Predecesor: Carlos Ibáñez del Campo Presidente de la República	Vicepresidente de Chile   26 de xunetu – 27 de xunetu de 1931	Socesor: Juan Esteban Montero Rodríguez
Predecesor: Enrique Oyarzún	Presidente del Senáu 1931	Socesor: Alberto Cabero