[go: up one dir, main page]

Paganu

(Redirixío dende Pagana)

El términu paganu (del llatín paganus, que significa «habitante del campu», «rústicu», d'aldega o pagus) alude a un conceutu que s'atopa per primer vegada n'inscripciones cristianes de principios del sieglu IV nel ámbitu cultural del Imperiu romanu pa designar a quien naquella dómina adoraben a los dioses y, poro, refugaben o desconocíen la creencia nun Dios únicu que, según la fe xudío y cristiano, revelaríase al pueblu d'Israel que de la mesma conseñó gran parte d'esta revelación na Biblia.

Los dioses olímpicos de la relixón griega consideraos paganos pola Ilesia católica apostólica ortodoxa griega.

Col edictu de tolerancia del Emperador Constantín I y dende la dómina del Emperador Teodosio I, nel sieglu IV d.C., el cristianismu convertir na relixón oficial y obligatorio nel Imperiu Romanu. Los cambeos relixosos producir de manera inmediata en Roma y nes grandes poblaciones pero tardaron en llegar a los llugares más alloñaos y menos poblaos, zones rurales y aldegues que yeren llamaes pagus y los sos habitantes paganus.[1]

En similar sentíu, utilízase'l términu xentil, anque'l so orixe ye distintu. Al traducise la Biblia del griegu koiné al llatín (Vulgata), escoyóse'l términu gēns (d'onde deriva la pallabra xente) pa significar sucesivamente'l llinaxe, la raza, el pueblu y el país. En plural, xentes utilizar pa designar a los estranxeros, en contraposición a los romanos, y nel mesmu sentíu utilizóse'l diminutivu «xentiles», qu'apaez na llingua francesa del sieglu XV.[2] D'ellí que nel cristianismu axudicar a Pablo de Tarsu, casi indistintamente, los títulos de «Apóstol de los xentiles»,[3] «Apóstol de les xentes»,[4] «Apóstol de les naciones»,[2] o «Apóstol de los paganos».[5]

Anque dellos paganos podíen tener creencies de tipu monoteísta, estremar de los xudíos, cristianos y musulmanes en que nun consideraben a los testos sagraos de les relixones abrahámiques como auténticos nin refugaben les práutiques tradicionales de veneración a los dioses, qu'éstes calificaben d'idolatría.[ensin referencies]

Otros usos del términu

editar

El términu paganu o xentiles y los sos equivalentes n'otros idiomes tamién fueron utilizaos por corrientes cristianes pa designar a otres que se definen como cristianes pero caltienen cultos sincréticos que recuerden al paganismu. Por casu, na Ilesia de Bizancio los iconoclastes consideraben paganismu'l cultu a les imáxenes de los iconodulas. Pa dalgunos protestantes el cultu a los santos de la Ilesia ortodoxa, de la Ilesia copta, de la Ilesia anglicana y de la Ilesia católica, (ente otres ilesies) sería una especie de paganismu. Igualmente, dellos eclesiásticos católicos europeos calificaben como semi-paganes práutiques sincrétiques de los nativos americanos o asiáticos evanxelizaos.

Mientres sieglos los testos qu'utilicen esti términu son principalmente cristianos. Sicasí, dende'l sieglu XIX, el desenvolvimientu d'un ocultismu ilustráu na civilización occidental llevó a que dellos cultos definir a sigo mesmos como paganos y recuperen antigües tradiciones paganes europees. Ye lo que dacuando se llama neopaganismu.

El términu paganu tamién ye emplegáu pa referise a otres relixones non monoteístes, tales como'l hinduismu, el animismu, el vudú, les relixones afroamericanes, el xamanismu amerindiu, el shinto, la relixón tradicional china y el budismu.

Ver tamién

editar

Enllaces esternos

editar

Referencies

editar