Caducifoliu

Caducifoliu^[1][2], del llatín cadūcus («caducu, cayíu», participiu de cadĕre «cayer») y folĭum («fueya»), fai referencia a los árboles o arbustos que pierden les sos fueyes per una parte del añu, que coincide na mayoría de los casos cola llegada de la dómina desfavorable, la estación más fría (iviernu) nos climes templaos. Sicasí, dalgunos pierden la xamasca na dómina seca del añu nos climes templaos y grebos.

Tamién se-yos denoma de fueya caduca, por oposición a los árboles llamaos de fueya perenne. En Puertu Ricu, pola influencia qu'exerze la cultura d'Estaos Xuníos, ye tamién conocíu como deciduo, calcu del inglés deciduous. De la mesma, el raigañu d'esta pallabra unvia al llatín dēciduus, derivada de dēcidō, «cayer, morrer».

Munchos árboles y arbustos caducifolios florien pel periodu nel que nun tienen fueyes, una y bones esto aumenta la efectividá de la polinización. L'ausencia de fueyes beneficia la dispersión del polen pol vientu o, nel casu de les plantes polinizaes por insectos, el que les flores seyan más visibles por estos. Sicasí, esta estratexa nun escarez de riesgos, una y bones les flores pueden estropiase pol xelu o, nes zones con estaciones seques, les plantes pueden escosase más con esti esfuerciu.