Farinxe

La farinxe ye un órganu muscular y membranoso que s'estiende dende la base del craniu, llindáu pol cuerpu del esfenoides, apófisis basilar del güesu occipital y el peñascu, hasta la entrada del esófagu que coincide cola séptima vértebra cervical. Atópase sostenida por una masa muscular, los músculos constrictores de la farinxe, los músculos que s'enserten na apófisis estiloides (como'l estilogloso, estilofaríngeo, etc) y los músculos que s'enserten na apófisis mastoides, principalmente'l esternocleidomastoideo. La farinxe atópase recubierta por una mucosa la cual ye distinta según la zona que s'estudie:

• Rinofaringe: epiteliu cilíndricu ciliáu pseudoestratificado;
• Orofaringe: epiteliu escamosu estratificado;
• Laringofaringe: epiteliu cilíndricu ciliáu pseudoestratificado.

• Nasofaringe: tamién se llama farinxe cimera o rinofaringe al arrincar de la parte posterior de la cuévanu nasal. El techu de la farinxe asitiáu na nasofaringe llámase cavum, onde s'atopen les amígdalas faríngeas o adenoides. La nasofaringe ta llindada per delantre poles coanas de les fueses nasales y pembaxo pol velu del cielu la boca. A entrambos llaos presenta'l furu que pon en contactu'l oyíu mediu cola paré llateral de la farinxe al traviés de la Trompa de Eustaquio. Detrás d'esti furu atopa un receso faríngeo llamáu fosita de Rosenmüller. Na paré posterior de la nasofaringe apréciase'l relieve del arcu anterior del atles o primer vértebra cervical.

• Orofaringe: tamién se llama farinxe media o bucofaringe, por cuenta de que per delantre ta allugada la boca o cuévanu oral al traviés del ismu de les fauces. Penriba ta llindada pol velu del cielu la boca y pembaxo pola epiglotis. Na orofaringe atópense les amígdalas palatinas o anxines, ente les pilastres palatinos anteriores o glosopalatino y posterior faringopalatino.

• Laringofaringe: tamién se llama hipofaringe o farinxe inferior. Entiende les estructures qu'arrodien la larinxe per debaxo de la epiglotis, como los senos piriformes y la canal retrocricoideo, hasta la llende col esófagu. Metanes los senos piriformes o canales faringolaríngeos atópase la entrada de la larinxe delimitada poles plegues aritenoepiglóticos.

• Deglución: Ye'l pasu del bolu alimenticiu dende la boca escontra l'esófagu.
• Respiración: Por respiración xeneralmente entiéndese al procesu fisiolóxicu indispensable pa la vida de los organismos que consta d'inspiración o inhalación y espiración (suel simplificase en aeróbicos y anaeróbicos vulgarmente). L'aire pasa a la farinxe, con esti cuévanu tamién coneuta cola boca, poro, tamién puede pasar aire al traviés d'esta, anque nun ye lo más recomendable, yá que nun penerar nin calez l'aire.
• Fonación: Ye'l trabayu muscular realizáu pa emitir soníos intelixibles, esto ye, por qu'esista la comunicación oral. Ye'l mayor resonador.
• Audición: Intervién na audición, una y bones la trompa auditiva ta llateral a ella y xúnense al traviés de la trompa de Eustaquio.
• Otres funciones de la farinxe son la olfaición, salivación, masticación, funciones gustatives, proteición y continuación de la cámara de resonancia pa la voz.

• Músculu tensor del velu del cielu la boca.
• Músculu elevador del velu del cielu la boca.
• Músculu constrictor superior de la farinxe.

Inxertar enriba per fora na ala interna de l'apófisis pterigoides (amás del so gabitu), el lligamentu pterigomandibular, del procesu alveolar del quexal sobre l'estremu posterior de la llinia del milohioidea. Les fibres diríxense escontra tras pa inxertase nel rafé mediu, tamién s'enllarga al traviés del so fascia nel tubérculu faríngeo de l'apófisis basilar del güesu occipital. Les fibres cimeres arquiar debaxo del elevador del velu del cielu la boca (periestafilino internu) y de la trompa de Eustaquio.L'intervalu ente la llende cimera d'esti músculu y la base del craniu ye cerráu pola fascia Faríngea (conocíu como'l senu de Morgagni).

• Músculu estilofaríngeo.
• Músculu constrictor mediu de la farinxe.

Más pequeñu que'l so predecesor. Inxertar en toa'l llargor del estil mayor y estil menor del Hioides amás del lligamentu Estilohioideo. Les fibres más inferiores baxen debaxo del Constrictor inferior; les fibres medies pasen transversalmente, y les fibres cimeres asciendentraslapándose coles del constrictor cimeru. Escontra tras inxertar nel rafé fibrosu mediu posterior, entemeciendo con músculu opuestu.

• Músculu contrictor inferior de la farinxe.

El más gruesu de los 3, inxertar a los llaos del cartílagu cricoides y tiroides.Nel cartílagu cricoides inxertar nel intervalu ente'l Cricotiroideo (en frente), y la faceta articular pal cuernu inferior del cartílagu de tiroides (por detrás). Nel cartílagu del tiroides inxertar por detrás de la llinia oblicua. Escontra tras xúnese medialmente col músculu del llau opuestu nel rafe fibrosu (llinia media posterior de la farinxe). Les fibres inferiores son horizontales y continues coles fibres circulares del Esófagu; el restu xube, aumentando d'oblicuidá, siguiéndose col constrictor mediu.

• Músculu cricotiroideo.
• Músculu digástrico.
• Músculu hioso.
• Músculu estilogloso.
• Músculu salpingofaríngeo.
• Músculu palatofaríngeo.

• Farinxitis.
• Amigdalitis.
• Cáncer de orofaringe.
• Carcinoma de cavum.
• Carcinoma de hipofaringe.
• Ronquíu.
• Cáncer.
• farinxitis aguda

• El alimentu ye propulsado en direición posterior escontra'l esófagu (tubu muscular d'unos 25 cm de llargu).
• La deglución ye'l pasaxe del alimentu escontra'l esófagu y al traviés d'él escontra'l estómagu. Empieza como una aición voluntaria, una vegada empuesta sigui involuntariamente.
• La parte cimera del esófagu ye un músculu estriáu, pero la parte inferior ye llisa.
• Tanto los líquidos como los sólidos son propulsados a lo llargo d'ési órganu por peristalsis, esti procesu ye tan eficiente que puede tragase agua tando cabeza embaxo.
• L'alimentu pasa pola farinxe y l'esófagu, en cuestión de segundos, por cuenta de les contraiciones de les parés musculares d'estos órganos. La fuercia de gravedá tien poca importancia na progresión del bolu alimenticiu, yá que ye igualmente rápida tantu en posición horizontal como vertical (peristalsis).
• El esófagu pasa al traviés del diafragma (dixebra la cuévanu torácicu y cuévanu abdominal), y ábrese nel estómagu que col restu de los órganos dixestivos, atopar nel abdome.

• Nasofaringe
• Glotis
• Respiración
• Deglución

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre farinxe.