Cultura de China
La cultura de China (chinu simplificáu: 中国文化, pinyin: Zhōngguó wénhuà) ye una de les cultures más antigües y complexes del mundu.[1][2]
La zona en qu'esta cultura ye predominante, toma una amplia rexón xeográfica con una gran variedá de costumes y tradiciones ente pueblos, ciudaes o provincies.
Dalgunos de los esponentes de la cultura china son la so mitoloxía, la so filosofía, la so música y la so arte. Adoptó muncha cultura de la so contorna como'l budismu de la India, dando orixe al budismu chán. China foi trubiecu de dos importantes corrientes filosófiques, el confucianismu y el taoísmu.
Sociedá
editarEstructura
editarDende'l periodu de los Trés augustos y cinco emperadores, el principal gobernante foi dalgún monarca. Nos distintos periodos emplegar nomes distintos pa referise a les diverses posiciones sociales. Conceptualmente los periodos imperial y feudal son similares, col gobiernu y los oficiales militares na parte alta de la xerarquía social ente que'l restu de la población quedaba so la llei regular.[3] Dende la Dinastía Zhou (1046-256 e.C. ) d'equí p'arriba, la sociedá tradicional china tuvo entamada nun sistema xerárquicu de clases socioeconómiques conocíu como los cuatro ocupaciones.
Identidá
editarAnguaño, en China hai 58 grupos étnicos reconocíos.[4] El grupu preeminente ye la etnia han. A lo llargo de la historia munchos grupos asimiláronse a etnies vecines o desapaecíu ensin dexar rastru. Coles mesmes, dientro de la etnia caltuvieron tradiciones culturales o peculiaridaes llingüístiques. El términu Zhonghua Minzu emplegar pa definir el nacionalismu chino polo xeneral. En gran midida la identidá cultural tradicional tenía rellación con distintes nomes familiares.
Relixón
editarLa relixón en China caracterizóse por un pluralismu dende los empiezos de la Historia de China. Les relixones en China empobinar a la redolada familiar y nun suelen esixir l'adherencia esclusiva de los sos miembros. Dellos estudiosos dulden de l'aplicación del términu «relixón» pal budismu o'l taoísmu, prefiriendo denominalos «práutiques culturales» o «sistemes de pensamientu».[5] El cuestionamiento sobre lo que tendría de llamase relixón nel ámbitu de China ta suxetu a alderique.[6]
Idioma
editarL'idioma escritu dende l'antigüedá foi'l Chinu clásicu. Emplegar mientres miles d'año pero tuvo principalmente acutáu pa eruditos ya intelectuales. Hasta'l sieglu XX, millones de ciudadanos, especialmente aquellos que vivíen alloñaos de la corte imperial, yeren analfabetos.[3] Solo tres el Movimientu del Cuatro de Mayu impulsóse'l chinu vernáculu lo que dexó a los ciudadanos lleer pos l'idioma taba modeláu conforme a la llingua falada.
Lliteratura
editarLa lliteratura china remontar a compilaciones de l'aldovinación con güesos oraculares. La estensa coleición de llibros que se caltienen dende la dinastía Zhou demuestren lo avanzao de los intelectuales d'aquel tiempu. Dalgunos de los testos antiguos más importantes son el I Ching y Shujing. Hu Shih y Lu Xun fueron los pioneros na lliteratura moderna nel sieglu XX.
Gastronomía
editarL'abondosa variedá de gastronomía china procede principalmente d'un costume del periodu de los emperadores de China que solíen ufiertar cien platos distintes en cada comida.[7] Nel procesu de preparación de la comida víense envueltos incontables cocineros y concubines. Col tiempu munchos platos pasaron a formar parte de la comida diaria de los ciudadanos. Indiscutiblemente, tola gastronomía de Hong Kong ya inclusive de la gastronomía chinoamericana tien, en ciertu mou, los sos raigaños na cocina dinástica china.[7]
Arquiteutura
editarL'arquiteutura china, de la que pueden atopase exemplos dataos hai más de 2000 años, foi una traza distintiva de la cultura del país. Tola arquiteutura tien delles traces distintives independientes de les rexones o del usu de los edificios, el más relevante ye la énfasis nel anchor como ejemplifican los amplios espacios de la Ciudá Prohibida. Otra manera, l'arquiteutura occidental suel faer fincapié nel altor anque pueden atopase esceiciones como les pagodes. Otra carauterística importante ye la simetría, qu'implica un significáu de grandor y aplícase tanto a palacios como a cases de campu. La esceición más notable a esta carauterística ta nel diseñu de los xardinos que suelen ser asimétricos. El feng shui xugó un importante papel nel desenvolvimientu estructural de l'arquiteutura.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ «Chinese Dynasty Guide - The Art of Asia - History & Maps». Minneapolis Institute of Art. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-10-06. Consultáu'l 10 d'ochobre de 2008.
- ↑ «Guggenheim Museum - China: 5,000 years». Solomon R. Guggenheim Foundation & Solomon R. Guggenheim Museum (6 de febreru de 1998 to 1998-06-03). Consultáu'l 10 d'ochobre de 2008.
- ↑ 3,0 3,1 Llexe De Mente: The chinese have a word for it: the complete guide to chinese thought and culture. McGraw-Hill Professional, 2000. ISBN 0-658-01078-6.
- ↑ Chinatraveldepot.com. "«Fifty-six ethnic groups in China», artículu del 1 de xunu de 2009, nel sitiu web Chinatrav eldepot.com.
- ↑ Rodney L. Taylor: «Proposition and praxis: the dilema of neo-confucian syncretism», en Philosophy of East and West, vol. 32, nᵘ 2 (Apr., 1982). pg. 187.
- ↑ Gunn, Torri (2011). Defining Religion with Chinese Characters: Interrogating the Criticism of the Freedom of Religion in China.. Ottawa, Ontario: University of Ottawa, páx. 17-50.
- ↑ 7,0 7,1 Ling Foong KONG: The food of Asia. Tuttle Publishing, 2002. ISBN 0-7946-0146-4.
Enllaces esternos
editar- Historia de la llingua china: Proel (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- Radio n'Internet p'aprender chinu mandarín: Chinoesfera
- Lletres chines (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- Coleición d'artículos sobre la cultura china: La Gran Dómina
- Seición de cultura china n'español - Toa China
Datos: Q645917
Multimedia: Culture of China