Etimoloxía: Del asturianu nena.
ne

1. Pallabra que s'emplega pa dirixise a una muyer.

• nina; ho, hom, nin.

ne

1. Nós, pronome pa la primer persona plural.

ne (apostr. 'n)

1. Pronome átonu alverbial que sustitúi un complementu direutu de cantidá.
2. Pronome átonu alverbial que sustitúi un aditamentu introducíu pola preposición de.
3. Pronome átonu alverbial que sustitúi un suplementu introducíu pola preposición de.

• en; hi

ne

1. Nun, alverbiu pa negar el verbu, acompañáu de la partícula pas o d'otres con sentíu negativu.

ne

1. Pronome átonu alverbial que sustitúi un complementu direutu de cantidá.
2. Pronome átonu alverbial que sustitúi un aditamentu introducíu pola preposición di.
3. Pronome átonu alverbial que sustitúi un suplementu introducíu pola preposición di.

ne

1. Nos, pronome átonu pa la primer persona plural.

ne (cirílicu: не)

1. Non.
2. Nun.