• Prenunciación:  /'kɾa.ba/ u /'kɾa.βa/ (AFI)

• Etimolochía: D'o latín capra, con o sennificato igual

Nota d'a etimolochía: A eboluzión d'a parola latina capra feba en aragonés crapa orichinalment. A forma craba se produze per a sonorizazión d'a consonant sorda /p/ d'a forma etimolochica en a més gran parde d'os dialeutos. Crapa encara se diz en as balles de Bielsa e Tena.

Sustantivo femenín

craba

1. Animal mamifero artiodactilo e remugant, d'a familia d'os bobidos, que se tuta adomesticato ta quitar-ne leit, lana e carne.

p.ex. M'han deixato las crabas con a puerta d'a corral ubierta.

• crapa

A Biquipedia tien un articlo sobre craba.

• Crabet (cría).
• Buco (masclo).

Locución adverbial

Beyer-se la craba roya -

1. Pasar una mala situazión, con grans esfuerzos u penas; en clara referenzia d'o Diaple. Sin. Beyer-se lo buco royo.

p.ex. Me bidié la craba roya ta pasar a Zinca de tan creixita que baixaba.