Sirona

D Sirona oder Đirona isch e Göttin vo de Kelte gsii, wo zäme mitem Apollo Grannus vereert woren isch.

De Name isch us älterem *Stirona entstande, wo im Gallische zu Sirona / Đirona / ĐĐirona / Thirona (wa öppe wie /tsiironaa/ usgsproche werd, mit Betoonig uf de erst Silbe) woren isch. I de Regle werd de Name mit »Grosse Stern« öbersetzt, zu indogerm. *h₂ster- „Stern“, wa guet dezue passt, well de Apollo Grannus as Sunegott aaglueget werd, wa aber nöd völlig sicher isch. Well aber d Partneri vom Apollo Borvo de Name Damona »Chue« trait, isches guet mögli as Sirona »jungi Chue« bidütet^[1]. Dere Düütig wör o nöd widerspreche, as d Sirona ainisch mitere Moosichle uf de Stirn dargstellt werd, do die au stilisierti Chuehörner sii chönt.

D Sirona werd recht hüüfig gnennt, i öppe 15 Inschrifte zäme mitem Apollo Grannus. Wie de werd si vor alem i de Nöchi vo Hailquele vereert. Dargstellt werd si mit Frücht, Chornääre oder mit ere Schlange, e Zaiche as si hailkundig isch. Die maiste Inschrifte stamet usem Piet vo de Treverer, d Vereerig goot aber vo de Bretagne bis uf Wien. Ai Inschrift stammt us Rom^[2] und aini us Chaiseraugst^[3].

1. ↑ Garrett S. Olmsted: The gods of the Celts and the Indo-Europeans, Innsbruck 1994. ISBN 3-85124-173-8
2. ↑ CIL VI, 36
3. ↑ NeLi 97

• Bernhard Maier: Lexikon der keltischen Religion und Kultur. Kröner, Stuttgart 1994, ISBN 3-520-46601-5

• de Sironatempel vo Hochscheid
• s Sironabad vo Nierstei