Verdrag van Staal
Die Verdrag van Staal ( Duits: Stahlpakt, Italiaans: Patto d'Acciaio), wat formeel bekend staan as die Vriendskapspakt en Alliansie tussen Duitsland en Italië, was 'n ooreenkoms tussen Fassistiese Italië en Nazi-Duitsland, wat op 22 Mei 1939 deur die ministers van buitelandse sake van Italië en Duitsland, onderskeidelik Galeazzo Ciano en Joachim von Ribbentrop, gesluit is.
Die verdrag het uit twee dele bestaan: die eerste gedeelte was 'n oop verklaring van die voortgesette vertroue en samewerking tussen Duitsland en Italië, terwyl die tweede 'n geheime bykomende protokol 'n eenheid van militêre en ekonomiese beleid aangemoedig het. Sommige lede van die Italiaanse regering, insluitende die ondertekenende Ciano, was egter teen die Verdrag gekant.
Dit was die Italiaanse leier, Benito Mussolini, wat die ooreenkoms 'n "staalpakt" (Verdrag van Staal) genoem het nadat aan hom oorgedra is dat die oorspronklike naam, die "bloedpakt", waarskynlik swak ontvang sal word in Italië. Roemenië het op 23 November 1940 by die verdrag aangesluit.
Voorgeskiedenis
wysigOp 6 November 1937 het Italië by die Anti-Kominternpakt aangesluit wat sedert 25 November 1936 Duitsland en Japan verbind het om die ondermyningsaktiwiteite van die Komintern uit Moskou te bestry. Deur by die Anti-Kominternpakt aan te sluit wou Mussolini die isolasie beëindig waarin sy land beland het ná die verowering van Ethiopië en die steun van die Franco-bewind in Spanje.
Die verdrag
wysigDie verdrag is gesluit met die veronderstelling dat 'n oorlog met Westerse demokrasieë binne vier jaar onvermydelik sal wees. Die veronderstelling is hoofsaaklik deur die Duitse minister van buitelandse sake, Joachim von Ribbentrop, verkondig. Die verwagte geldigheidsduur van die verdrag was tien jaar, maar dit sal nooit voltooi word nie.
Die verdrag het 'n alliansie tussen Italië en Duitsland gesmee. Dit sluit in ekonomiese en militêre samewerking. In geval van oorlog, sou beide partye onmiddellike hulp en ondersteuning aan mekaar bied, en geen party sal 'n aparte wapenstilstand onderteken nie. Na die geallieerde landing in Sisilië in Julie 1943, het die ooreenkoms hoofsaaklik bestaan uit leë beloftes: Mussolini is omvergewerp en sy opvolger Badoglio het geheime ooreenkomste met die gealieerdes gesluit wat op 8 September 1943 in 'n Italiaanse kapitulasie uitgeloop het.
Bronne
wysig- Belco, Victoria (2010). War, Massacre, and Recovery in Central Italy, 1943–1948. University of Toronto. ISBN 978-0-8020-9314-1.
- Corvaja, Santi (2013). Hitler & Mussolini: The Secret Meetings. Enigma Books. ISBN 978-0982491164.
- Hiden, John (2014). Germany and Europe 1919–1939. Routledge Publishing. ISBN 978-1-317-89627-2.
- Knight, Patricia (2013). Mussolini and Fascism. Routledge. ISBN 978-1136477508.
- Knox, MacGregor (2002). Hitler's Italian Allies: Royal Armed Forces, Fascist Regime, and the War of 1940–1943. Cambridge University. ISBN 978-1-139-43203-0.
- Maltarich, William (2005). Samurai and Supermen: National Socialist Views of Japan. Peter Lang Publishing. ISBN 978-3-03-910303-4.
- Nicholls, David (2000). Adolf Hitler: A Biographical Companion. ABC-CLIO. ISBN 978-0-87436-965-6.
- Shirer, William (1960). The Rise and Fall of the Third Reich. Simon & Schuster. ISBN 978-0-671-62420-0.
- Stumpf, Reinhard (2001). "From the Berlin–Rome Axis to the Military Agreement of the Tripartite Pact: The Sequence of Treaties from 1936 to 1942". Germany and the Second World War. Vol. VI: The Global War – Widening of the Conflict into a World War and the Shift of the Initiative 1941–1943. Clarendon Press. pp. 144–160.
Notas
wysig| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal. |