Pous Sixtus IV

Pous Sixtus IV^[1] is gebore as Francesco della Rovere op 21 Julie 1414 in Celle naby Savona, Italië. Hy is die seun van Leonardo della Rovere en Luchina Monleone. Die naam Rovere beteken akkerboom en die pous se wapen bevat 'n akkerboom met twaalf goue akkers. Hy word monnik by die Franciskaners en sy intellektuele vermoëns kom na vore tydens sy studie van filosofie en teologie aan die Universiteit van Pavia. Hy het aan verskeie Italiaanse universiteite doseer. Op 14 April 1444 behaal hy 'n doktorsgraad in die teologie aan die universiteit van Padua behaal. Op 19 Mei 1464 word hy Generaal van die orde van die Franciskaners. Pous Paulus II bevorder hom tot kardinaal op 18 September 1467 op voorstel van kardinaal Basilius Bessarion. Op 19 Mei 1469 tree hy af as generaal van die Franciskaners en wy hom aan sy werk in die Kurie. Hy publiseer ook twee traktate "De potentia Dei" (Oor die Goddelike krag) en "De sanguine Christi" (Oor die bloed van Christus). Op 9 Augustus 1471 volg hy Pous Paulus II op en word gekroon op 25 Augustus 1471 deur kardinaal Rodrigo Borja y Borja. Hy regeer tot sy dood op 12 Augustus 1484 en word opgevolg deur Pous Innocentius VIII. Die naam ‘Sixtus’ beteken ‘die sesde’ in Latyn, maar die Grieks Xystus beteken ‘die gepoleerde‘ of 'die beskaafde".

Pous Sixtus IV^[2] het na sy verkiesing opnuut die kruistog teen die Turke in Smirna aangevoer. Die fondsinsameling het goed verloop, maar die bestorming van Smirna was halfhartig. Hy het ook vrugteloos probeer om met die Griekse en Russiese kerk te herenig. Vir die res van sy pontifikaat het hy hom toegespits op politieke en dinastiese sake. Sixtus het die dispuut met Lodewyk XI van Frankryk oor die Pragmatiese Sanksies van Bourges voortgesit. Die sanksies het ingehou dat pouslike dekrete eers deur die koning goedgekeur moet word voordat hulle in Frankryk van krag word. Die Galliese Kerk het daarop staat gemaak en solank as die pous nie Lodewyk se aansprake op die troon van Ferdinand I van Napels gesteun het nie, het Lodewyk nie toegegee nie. Die koninkryk van Napels was een van die pouslike gebiede en Sixtus kon dus nie Lodewyk steun nie.

 

Soos 'n aantal van sy voorgangers het Sixtus IV hom aan nepotisme skuldig gemaak. In die fresco van Melozzo da Forlì word hy vergesel van sy nefies, die apostoliese notaris Raffaelle Riario (aan sy regterkant), Girolamo Riario, die toekomstige Pous Julius II staan voor hom en Giovanni della Rovere agter die knielende Platina. Sy neef Pietro Riario was ook 'n begunstigde van sy nepotisme en word een van die rykste mense in Rome. Pietro het buitelandse aangeleenthede behartig en na sy ontydige dood in 1474 is die rol oorgeneem deur Giuliano della Rovere. Die rykdom van die della Rovere familie het aansienlik toegeneem toe Sixtus sy neef Giovanni die Signoria van Senigallia gemaak het en hom laat trou het met die dogter van Frederico III da Montefeltro, graaf van Urbino. Die della Roveres het Urbino regeer tot in 1631.

In 'n poging om Florence onder die pouslike staat te bring, het die seun van die pous se niggie, kardinaal Raffaelle Riario op 26 April 1478 probeer om Lorenzo de' Medici en sy broer te laat vermoor in 'n poging om hulle te vervang met 'n ander neef van die pous, Girolamo Riario. Francesco Salviati, aartsbiskop van Pisa, een van die hoofspelers van die komplot word opgehang aan die muur van die Palazzo della Signoria in Florence. Sixtus het 'n interdik teen Florence afgekondig en hy het twee jaar lank oorlog gevoer teen die stad. Hy het ook Venesië aangespoor om Ferrara aan te val omdat hy Ferrara wou hê vir 'n ander nefie. Die Italiaanse prinse het egter saamgespan en Sixtus gedwing om vrede te maak.

As staatshoof het Sixtus verskeie sterk forte in die pouslike staat laat bou. Hy het Venesië gesteun in sy stryd teen Ercole I d'Este, graaf van Ferrara. Die Sforzas van Milaan, die Medici van Florence en die koning van Napels (eintlik 'n ondersteuner van die pous) het hom teengestaan. Omdat Venesië 'n bedreiging was vir die della Rovere dinastie in March het Sixtus Venesië onder interdik geplaas in 1483.

Pous Sixtus IV het die Spaanse Inkwisisie goedgekeur in 1478 en 'n bul gepubliseer wat die Inkwisiteur van Seville aangestel het. Dit is gedoen onder druk van koning Ferdinand van Aragon wat gedreig het om militêre bystand aan Sisilië te weerhou. Sixtus het egter die mees flagrante optrede van die Inkwisisie veroordeel in 1482.

In 1479 sluit hy 'n alliansie met die Switserse kantons wat hom in staat stel om huursoldate te bekom.

Sixtus het die fees van Maria se Onbevlekte Ontvangenis 8 Desember ingestel op 28 Februarie 1476 en die dekrete van die konsilie van Konstanz nietig verklaar.

Sixtus IV is een van verskeie pouse wat verdink word van homoseksualiteit. Die basis hiervoor word gevind in die dagboek van Stefano Infessura een van die vyande van die pous.

Sixtus het 34 kardinale aangestel, baie van hulle uit politieke oorwegings en ses familielede. Volgens Chacón en Moroni het die pous ook Thibaud de Luxembourg, biskop van Le Mans tot kardinaal bevorder in 1474, maar die naam is nooit gepubliseer nie.

• Pietro Riario, kardinaal-nepoot, biskop van Treviso.
• Giuliano della Rovere, kardinaal-nepoot, biskop van Carpentras, later Pous Julius II.

• Philippe de Levis, biskop van Arles.
• Stefano Nardini, aartsbiskop van Milaan.
• Ausias Despuig, aartsbiskop van Monreale, Sisilië
• Pedro Gonzáles de Mendoza, biskop van Sigüenza, Spanje.
• Giacopo Antonio Venier, biskop van Cuenca, Spanje.
• Giovanni Battista Cibo, biskop van Molfetta, later Pous Innocentius VIII.
• Giovanni Arcimboldo, biskop van Novara.
• Philibert Hugonet, biskop van Mâcon, Frankryk.

• Cristoforo della Rovere, aartsbiskop van Tarentaise, kardinaal-nepoot.
• Girolamo Basso della Rovere, biskop van Recanati, kardinaal-nepoot.
• Georg Hesler, apostoliese proto-notaris en raadgewer van keiser Frederik III.
• Gabriele Rangone, aartsbiskop van Eger.
• Pietro Foscari, primicerius van die San Marco katedraal in Venesië.
• Giovanni d'Aragona, apostoliese proto-notaris, seun van koning Ferdinand I van Napels.
• Raffaele Sansoni Riario, apostoliese proto-notaris, kardinaal-nepoot.

• Domenico della Rovere, apostoliese sub-diaken, kardinaal-nepoot.

• Paolo Fregoso, aartsbiskop van Genua.
• Cosma Orsini, aartsbiskop van Trani.
• Ferry de Clugny, biskop van Doornik (Tournai).
• Giovanni Battista Savelli, apostoliese proto-notaris.
• Giovanni Colonna, apostoliese proto-notaris.

• Giovanni Conti, aartsbiskop van Conza.
• Hélie de Bourdeilles, aartsbiskop van Tours, Frankryk.
• Juan Margarit i Pau, biskop van Gerona, Spanje.
• Giovanni Giacomo Schiaffinati, biskop van Parma.
• Giovanni Battista Orsini, apostolies proto-notarius.

• Ascanio Maria Sforza, biskop van Pavia.

 

Selfs die kritikus van pous Sixtus, die geskiedskrywer Stefano Infessura bewonder Sixtus se nalatenskap aan Rome. Daar is 'n inskrywing op die fresco van Melozzo da Forli in die Vatikaanse paleis waarop die pous geloof word vir sy temples, strate, pleine, forte en brûe en die herstel van die Vergine akwaduk tot by die Trevi-fontein. Die pous het die Sixtynse kapel laat bou wat op 15 Augustus 1483 in gebruik geneem is en die eerste brug sedert Romeinse tyd oor die Tiber laat bou. Die brug, die Ponte Sisto, het die Vatikaan verbind met die hart van Rome.

Aan die begin van 1471 het Sixtus die Capitoline museums gestig en verskeie Romeinse beeldhouwerke aan die museum geskenk. Hy het die Vatikaanse biblioteek heringestel en uitgebrei. Hy het Regiomontanus opdrag gegee om te begin om die Juliaanse kalender te herorganiseer en het verskeie komponiste insluitende Gaspar van Weerbeke, Marbrianus de Orto en Bertrandus Vaqueras na Rome gebring.

Sy grafmonument wat nou in die kelder van die Sint Pieterskerk is, is die werk van die goudsmit Antonio Pollaiuolo. Langs die kante is allegoriese vroue figure wat grammatika, retoriek, rekenkunde, meetkunde, musiek, skilderkuns, sterrekunde, filosofie en teologie voorstel. Elkeen van die figure bevat 'n akkerboom ("rovere" is akkerboom in Italiaans).

Die pous het ook die wetenskap probeer bevorder. Hy het 'n bul gepubliseer wat biskoppe toegelaat het om die lyke van veroordeelde misdadigers en ongeïdentifiseerde lyke aan dokters en kunstenaars te gee vir disseksie. Dit was die reëling wat Vesalius en Jan Stephen van Calcar in staat gestel het om die anatomiese teks "De humani corporis fabrica" saam te stel.

• 8 Februarie 1475 – Die groot aflaat van Chaumont. Die bul bepaal dat, wanneer die fees van Johannes die Doper (24 Junie) op 'n Sondag val, iemand wat die kollege van Johannes die Doper (In Chaumont) besoek, te bieg gaan en Nagmaal ontvang, 'n volle aflaat ontvang.
• 14 April 1482 – "Superna Caelestis" Oor die heiligverklaring van Sint Bonaventure.
• 4 September 1483 – "Grave nimis" oor Maria se Onbevlekte Ontvangenis.

• 1481: Sint Acursies
• 1481: Sint Adjutus
• 1481: Sint Berardes
• 1481: Sint Berard
• 1481: Sint Otto
• 1481: Sint Petronax van Monte Casino
• 14 April 1482: Sint Bonaventure van Bagnoregio.

• Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0300091656.
• Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0500017980.
• Infessura, Stefano "Römisches Tagebuch" vertaling deur Hermann Hefele, Jena 1913.

 

Die Engelse Wikisource bevat bronmateriaal oor hierdie onderwerp onder die titel:

Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Sixtus IV

• CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)

• CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)

• BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
• PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

• Bulle 'n Databasis van pouslike ensiklieke, dekrete en bulle (in Engels)

• VH Inskrywing in die Vatican History (in Duits).
• CA Inskrywing in die "Cardinals of the Holy Roman Church".

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.