Giuseppe Sinopoli

Sinopoli is gebore in Venesië, Italië, en het later aan die Benedetto Marcello Konservatorium in Venesië onder Ernesto Rubin de Cervin, en in Darmstadt studeer, waar hy ook in komposisie opleiding ontvang het onder Karlheinz Stockhausen.  Hy het ook 'n graad in medisyne aan die Universiteit van Padua verwerf, en 'n verhandeling oor kriminele antropologie voltooi.^[1]

Sinopoli het vir homself 'n naam gemaak as komponis van serialistiese werke en in 1972 professor in kontemporêre en elektroniese musiek aan die Venesië-konservatoria Benedetto Marcello geword. Hy was 'n belangrike voorstander van die nuwe beweging in Venesië vir kontemporêre musiek. Hy het dirigeerstudies aan die Weense Musiekakademie onder Hans Swarowsky onderneem; en in Venesië het hy die Bruno Maderna Ensemble in die 1970's gestig. Sy enkele beroemdste komposisie is miskien sy opera Lou Salomé, waarvan die eerste produksie in 1981 in München plaasgevind het met Karan Armstrong in die titelrol.^[2]

Sinopoli is in 1984 as hoofdirigent van die Philharmonia aangestel en het tot 1994 in hierdie pos gedien, met 'n aantal opnames, waaronder musiek deur Elgar en die volledige simfonieë van Mahler.^[3] Sinopoli was veronderstel om in 1990 die pos as hoofdirigent by Deutsche Oper Berlyn oor te neem. Nog voor die aanvang van sy termyn het hy egter van sy kontrak teruggetrek. Hy het in 1992 hoofdirigent van die Staatskapelle Dresden geword. Hy het ook by die Bayreuth-fees se rooster van dirigente aangesluit. Hy is veral bekend om sy intense en soms kontroversiële interpretasies van operawerke, veral werke van Italiaanse komponiste, asook Richard Strauss. Sinopoli het gespesialiseer in musiek uit die laat negentiende eeu en vroeë twintigste eeu - van Wagner en Verdi tot Strauss, Mahler en die Tweede Weense Skool. Sy dirigeerskap was 'n berugte onderwerp en het vir baie omstredenheid gesorg, veral in die simfoniese genre, met sommige wat die 'eksentrisiteit' van sy interpretasies tereggewys het, terwyl ander die insiggewendheid van sy dikwels intellektuele benadering tot werke geloof het.

• Sintassi Teatrali (1968): “Frammento n. 48 da Alcmane” , “ Frammenti n.2-4-80 da Saffo”, “ Stasimo IV ed Esodo da Edipo Re di Sofocle”.
• Erfahrungen (1968)
• 5 studi su 3 parametri, musica elettronica (1969)
• Musica per calcolatori analogici, musica elettronica (1969)
• Strutture per pianoforte (31/8/1969)
• Sunyata, Thema con varianti per soprano e quintetto d’archi su testo di Kridaya Sutra, (1970).
• Numquid et unum per clavicembalo e flauto (1970) dedicato a Franco Donatoni.
• Isoritmi, musica elettronica (1971)
• Opus Daleth per orchestra (1971 al Teatro La Fenice di Venezia diretta da Ettore Gracis)
• Opus Ghimel per orchestra da camera (1971)
• Opus Schir per mezzosoprano e strumenti su liriche di Rolando Damiani (1971)
• Numquid per oboe, corno inglese, oboe d'amore (1972) , dedicato a Lothar Faber.
• Hecklephon per pianoforte, clavicembalo e celesta (1972)
• Per clavicembalo (1972), dedicato a Mariolina De Robertis.
• Isoritmi II – Volts, musica elettronica (1972)
• Symphonie imaginaire per voci soliste, 10 voci bianche, 3 cori e 3 orchestre (1973)
• Klaviersonate per pianoforte (1977), dedicato a Katia Wittlich
• Klavierkonzert per pianoforte e orchestra (1974)
• Souvenirs à la mémoire per 2 soprani, controtenore e orchestra (1974) dedicato a Harry Halbreich
• Pour un livre à Venise per orchestra (1975). Prima raccolta: Costanzo Porta I – Contrappunto primo (dal Mottetto Gloriosa Virgo Caecilia di Costanzo Porta) II – Hommage à ---- Costanzo Porta III – Canzone “La Gerometta” ( doppio coro ) ( da Costanzo Porta).
• Tombeau d'Armor I per orchestra (1976 al Teatro La Fenice)
• Requiem Hashshirim per coro a cappella (1976), dedicato a Paul Beusen.
• Archeology City Requiem per orchestra (1976) Prima esecuzione Parigi, 31 gennaio 1977, inaugurazione del Centro Georges Pompidou.
• Tombeau d'Armor II per grande orchestra (1977)
• Tombeau d'Armor III per violoncello e orchestra (1977)
• Quartetto per quartetto d'archi (1977)
• Kammerkonzert per pianoforte, fiati, percussioni, arpa, celesta e clavicembalo (1977–78)
• Lou Salomé, opera teatrale, libretto di Karl Dietrich Gräwe (1981)

Sinopoli het 20 April 2001 op 54-jarige ouderdom aan 'n hartaanval beswyk terwyl hy Giuseppe Verdi se Aida by die Deutsche Oper in Berlyn gedirigeer het. Die opvoering was veronderstel om as versoenende gebaar te dien en is gewy aan die nagedagtenis van die destydse hoofdirekteur van die geselskap, Götz Friedrich. Twee aande later het Marcello Viotti ingetree om Aida te dirigeer en sy optrede aan Sinopoli opgedra. Die begrafnis in Rome op 23 April is deur die Italiaanse president en premier bygewoon, asook 'n groot kontingent van La Scala . Hy is oorleef deur sy vrou Silvia en twee seuns.

Sy boeke sluit Masterpieces of Greek Ceramics from the Sinopoli Collection in. Hy het twee dae voordat hy sy Laureaat in Argeologie aan die Università La Sapienza in Rome sou ontvang het gesterf.

Sinopoli se laaste opnames was onder andere Richard Strauss se Ariadne auf Naxos en Friedenstag, sowel as Dvořák se Stabat Mater.^[4]

Die Taormina Arte wy sedert Oktober 2005 'n fees aan die nagedagtenis van Giuseppe Sinopoli, wat vanaf 1989 tot 1997 die artistieke direkteur van die musiekafdeling van die Taormina-fees was. Die Giuseppe Sinopoli-fees vier nie net vir Sinopoli as musikant en dirigent nie, maar ook as komponis, dokter, argeoloog en intellektueel, met 'n verskeidenheid aktiwiteite, van musiek en letterkunde, teater en kuns tot konferensies, uitstallings, publikasies en konserte. Die fees verwelkom jaarliks talle belangrike orkeste in Italië.

Die Sinopoli-kamerorkes is by geleentheid van die eerste geleentheid van die Giuseppe Sinopoli-fees in samewerking met die Konservatoria “Arcangelo Corelli” van Messina gestig. Die orkes, wat uit talle jong talentvolle musikante bestaan, sowel as leerlinge en onderwysers van die Konservatoria, voer meestal werke van Giuseppe Sinopoli uit.

• Giuseppe Sinopoli by AllMusic
• Giuseppe Sinopoli Fees amptelike webwerf
• Giuseppe Sinopoli-onderhoud, 1 September 1986