Atleetvoet

Atleetvoet word in vier kategorieë verdeel: chroniese interdigitale atleetvoet; plantare (chroniese skubberigheid) atleetvoet; akute ulseratiewe tinea pedis; en vesiculobullous atleetvoet.^[9][10] "Interdigitale" atleetvoet beteken dat dit tussen die tone voorkom. "Plantare" atleetvoet verwys na die voetsool. Ulseratiewe atleetvoet sluit skubberige letsels in. "Vesiculobullous" word gekenmerk deur vesikels en blase. 

Atleetvoet kom oor die algemeen voor tussen die tone (interdigitale atleetvoet). ^[11][12][13] Voorvalle van interdigitale atleetvoet wat veroorsaak word deur die fungi, Trichophyton rubrum, kan moontlik sonder simptome wees, juk, of die vel tussen die tone kan rooi vertoon. Akute ulseratiewe atleetvoet wat deur die fungi,T. mentagrophytes, veroorsaak word, gaan gepaard met pyn en gebarste vel en 'n vreemde reuk as gevolg van die bakteriële infeksie.

Plantare atleetvoet word ook deur die fungus T. rubrum veroorsaak. Sommige areas van die voet sal rooi vertoon en die voetsool is bedek en poeieragtige barsies.

Vesiculobullous atleetvoet is minder algemeen en word gewoonlik veroorsaak deur die fungus T. mentagrophytes. Dit word gekenmerk deur 'n skielike uitbraak van jeukerigheid en blase wat op die sool van die voet verskyn.

Soos die siekte vorder kan die vel bars, wat lei tot bakteriese velinfeksie en inflammasie van die limfvate.^[14] Indien dit nie behandel word nie, kan atleetvoet versprei na die toonnaels. Die swam word gevoed deur die keratien wat in naels gevind word.  ^[15][16]

Atleetvoet kan jeukerigheid veroorsaak. Deur te krap word verdere skade aan die vel veroorsaak en die toestand word vererger, omdat die swam sodoende makliker versprei. In sommige gevalle kan oop wonde ontstaan as gevolg van die gasheer wat krap, wat lei tot bakteriële infeksie. Dit alles veroorsaak dat die genesingsproses uitgerek word.  

Indien die gasheer krap kan die swam ook versprei na die vingers en onder die vingernaels. Indien dit nie gou genoeg gewas word nie, word die vingers ook geïnfekteer. Deur te krap kan die geïnfekteerde vel afval en in die omgewing en verdere verspreiding veroorsaak.

Atleetvoet is 'n vorm van dermatofitosis (swaminfeksie van die vel). Die swam lewe onder die lae van dooie vel en teer op keratien.  Dermatofiete is parasitiese swamme wat verkies om hulself in die menslike liggaam te huisves. 

Volgens die Verenigde Koninkryk se Nasionale Gesondheidsdiens is atleetvoet baie aansteeklik en kan versprei word deur middel van direkte en indirekte kontak. ^[17] Die siekte versprei deur direk met die infeksie in kontak te kom, byvoorbeeld deur aanraking. Indirek word dit versprei deur besmette items soos klere of handdoeke; of oppervlaktes soos die badkamer, stort of kleedkamervloere. Besmette dele van die vel brokkel af en so vind verspreiding plaas deur kouse, skoene, lakens, wasbakke, storte of troeteldiere. 

 

Verdere risikofaktore vir die verspreiding van atleetvoet is 'n verswakte immuunstelsel, soos in die geval van diabetes of MIV/Vigs.^[18]

Atleetvoet word gewoonlik gediagnoseer deur 'n fisiese ondersoek en deur na die pasiënt se mediese geskiedenis te kyk. Diagnose word oor die algemeen gemaak op grond van die tekens en simptome, maar dit kan bevestig word óf deur mikrobiese organismes of met behulp van 'n mikroskoop.