Langtone
| Langtone | |
|---|---|
| |
| Irediparra gallinacea | |
| Wetenskaplike klassifikasie | |
| Domein: | |
| Koninkryk: | |
| Filum: | |
| Klas: | |
| Orde: | |
| Familie: | Jacanidae Stejneger, 1885
|
| Genera | |
|
Sien teks. | |
Die langtone (Jacanidae) is 'n familie van tropiese watervoëls wat aan die orde van steltloperagtiges (Charadriiformes) behoort. Die familie omvat 8 spesies.[1]
Hierdie voëls word gekenmerk deur hulle pote met besonder lang tone. Dit stel hulle in staat om maklik oor drywende waterplante te loop. Die wyfies is groter as die mannetjies, maar verder is daar nie regtig uiterlike verskille tussen die geslagte nie.
Langtone bou (net soos dobbertjies) drywende neste wat gewoonlik aan 'n nabygeleë plant geanker is sodat dit nie kan wegdryf nie.
Daar is 2 spesies in Suider-Afrika, wat by strandmere en stil binnelandse waters aangetref word. 'n Eienaardige kenmerk van die voëls is dat hulle hul eiers onder hul vlerke uitbroei en soms ook hul kuikens onder die vlerke ronddra.
Bou
[wysig | wysig bron]Langtone (familie Jacanidae) is klein watervoëls wat aan onder meer hul besonder lang tone onderskei kan word. In Suider-Afrika word 2 spesies aangetref, naamlik die grootlangtoon (Actophilornis africanus) en die dwerglangtoon (Microparra eapensis). Die gewone langtoon is sowat 30 cm lank en sy algemene kleur is kastaiingbruin. Hy het 'n goudgeel vlek op die bors, die voorkant van die nek is wit en die agterkant swart.
Die voorkop het 'n blouerige skynsel. Die dwerglangtoon is egter heelwat kleiner. en minder opvallend. Hy word net sowat 15 cm lank en sy algemene kleur is ligter as die van die gewone langtoon. Die keel, bors en pens is witterig. By albei spesies ryk die geslagte eenders.
Gedrag
[wysig | wysig bron]Langtone kom by strandmere en stil binnelandse waters met baie plantegroei voor. Hulle lang tone stel hul in staat om vinnig oor waterlelies en ander drywende plante te hardloop op soek na waterinsekte en sade.
Met sy lang tone versprei die voël sy massa oor 'n groot oppervlakte lelieblare, wat verhoed dat die blare onder hom sink. Hulle loop ongemaklik op land, maar is kragtige vlieërs en kan selfs swem en duik. Wanneer hulle verveer, verloor hulle egter al hul slagvere tegelykertyd en kan dan vir 'n ruk nie vlieg nie. Buite die broeityd word gewone langtone soms in groot swerms aangetref.
Langtone het 'n eienaardige broeigedrag:
Die nes word van plantmateriaal gemaak en is drywend. Mannetjies sowel as wyfies help met die broeiery deur die eiers met die snawel onder die vlerke in te stoot en daar vas te knyp. Die kuikens word soms ook onder die vlerke rondgedra. Die eiers is besonder mooi: hulle is peervormig en grondkleurig met baie swart kolle en krulle, en blink asof hulle opgevryf is.
Taksonomie
[wysig | wysig bron]Die langtone word in die volgende genera onderverdeel:
Sien ook
[wysig | wysig bron]- Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
- Lys van Suid-Afrikaanse voëls (gegroepeer)
- Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name
Verwysings
[wysig | wysig bron]- Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409575 band