Beatrice Portinari

Beatrice "Bice" di Folco Portinari^[1] (1265 - 8 of 19 Junie 1290) was 'n Italiaanse vrou wat algemeen beskou word as die belangrikste inspirasie vir Dante Alighieri se Vita Nuova, en as die Beatrice wat as sy gids dien in Paradiso, die laaste deel van sy epiese gedig Goddelike Komedie, asook die einde van die voorafgaande deel, Purgatorio. In die gedig simboliseer Beatrice goddelike grasie en teologie.

Beatrice was die dogter van 'n bankier, Folco Portinari, en was getroud met 'n ander bankier, Simone dei Bardi. Dante beweer hy het "Beatrice" net twee keer ontmoet, met 'n tussenpose van nege jaar, maar dat hy so deur die ontmoetings geraak is dat hy deur sy hele lewe vir haar lief was.

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.