Johan van Veen

Johan van Veen (Uut'uuzermeeden, 21 december 1893 – D'n Aegt, 9 december 1959) was een Nederlandse waeterstaetkundig ingenieur. Um wor beschouwd as de 'vaoder van het Deltaplan'.

Johan van Veen wier 'eboren as vuufde in een boerngezin van zeven guus. Nae de HBS ging um in 1913 in Delft aa de Technische Hoogeschool van Delft civiele techniek studere, weer um in 1919 ofstuderende. Van 1926 toet an 1928 werkende um in Surinaome.

Eind 1928 kwam um vromme nae Nederland en op 1 juli 1929 kwamt um in dienst bie Riekswaeterstaet. Vanaf 1933 werkende um bie de in 1929 opgerichte Studiedienst van de Zeearmen, Benedenrivieren en Kusten. Behalve een proefschrift en artikelen in De Ingenieur, schreef Van Veen 45 van de in totaol 68 rapporten die de Studiedienst in de jaeren dertig uutbrocht.

Vanaf 1937 waerschoewde van Veen in publicaoties voo de te laege dieken in Zuud-west-Nederland. Deurdat studies in de jaeren dertig antoônende dat de dieken inderdaod vee te lege waere wier in 1939 de sturmvloedcommissie in'esteld. In een verloôpig rapport uut 1940 rapporterende dizze commissie dat inderdaod de dieken te leege waere. Omdat diekverhoôging op vee plekken nie meuglek was, wier ewerkt an plannen om ienkele eiland'n deu dammen mee mekaore te verbinden.

In 1950 wier deerom eindelek behunne mee de ofdichting van de Brielse Maos. Behun december 1952 vroog Jacob Algera, minister van Waeterstaet (1952-1958), de Studiedienst ongerzoek te doewene nae de ofsluuting van de zeêaermen tussen Walchren en Voorne-Putt'n. Het rapport De afsluitingsplannen der Tussenwateren verscheen eind jannewari 1953. Ienkele daehen laeter, op 1 feberwari 1953, kwamt de Waetersnoôdramp van 1953.

Nae de waetersnoôd wiert uuteindelijk um z'n plan uut'evoerd, aolle eilan'n wiere mee mekoare verbonden (de Deltawerken), alleêne de Nieuwe Waeterwegt en de Onte bleven ope.