Choć od przeszło trzydziestu lat związana jest z krakowskim Teatrem Starym, szerokiej publiczności znana jest przede wszystkim z ról filmowych. Dzięki wyjątkowej wrażliwości i kunsztowi aktorskiemu, świetnie sprawdziła się w wymagających kreacjach takich jak zakonnica z filmu "Faustyna" czy zmagająca się z chorobą psychiczną matka w dramacie "Tato". Dorotę Segdę widzowie pokochali też jako dyrektorkę szpitala w Leśnej Górze z serialu "Na dobre i na złe", w którym występowała przez wiele lat. Nie wszyscy fani wiedzą, że piastuje również zaszczytne stanowisko Jej Magnificencji Rektory Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie - uczelni, którą niegdyś sama skończyła. Choć Dorota Segda na co dzień stroni od blasku fleszy, jej życie prywatne swojego czasu wzbudzało nie lada emocje. Ze zmarłym w ubiegłym roku Stanisławem Radwanem - uznanym kompozytorem i wieloletnim dyrektorem Teatru Starego - tworzyła przez lata zgodny, szczęśliwy duet prywatnie, jak i zawodowo. Ale początki ich związku nie były łatwe.
Jak grom z jasnego nieba
Dorota Jolanta Segda przyszła na świat 12 lutego 1966 roku w Krakowie. Jej dziadek - Władysław Segda - był dwukrotnym brązowym medalistą olimpijskim w szermierce. Ona wybrała jednak inną drogę - dostała się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Jeszcze w czasie studiów, w 1987 roku, młoda aktorka otrzymała angaż w krakowskim Teatrze Starym.
Debiutowała rolą Soni w "Zbrodni i karze" Andrzeja Wajdy na festiwalu w Jerozolimie. Na deskach Teatru Starego po raz pierwszy pojawiła się w roli Albertynki w "Operetce" Witolda Gombrowicza w reżyserii Tadeusza Bradeckiego.
Jej debiut był jak grom z jasnego nieba. Zagrała brawurowo bardzo trudną rolę Albertynki w 'Operetce' Gombrowicza. Ona była wspaniała, i nie mam na myśli tylko jej wizualności. Jak wiemy, Albertynka jest naga, więc panowie skręcali sobie karki, żeby spojrzeć na stojącą z tyłu Dorotę
- wspominał Jan Peszek w programie TVN "Kulisy Sławy".
Przed ukończeniem studiów w życiu Doroty Segdy wydarzyło się coś jeszcze - wyszła za mąż za aktora Jana Korwina Kochanowskiego. Ale zaledwie miesiąc po ślubie poznała mężczyznę, którego w przyszłości w wywiadach nazywała miłością swojego życia. "Była miesiąc po ślubie i choć dobiegający 50. mężczyzna wyraźnie ją oczarował, nie mogła przecież, przypuszczać, że między nimi narodzi się miłość, która już wkrótce stanie się treścią jej życia" - pisał magazyn "Rewia".
Mężczyzną tym był starszy o niemal trzy dekady od młodej aktorki Stanisław Radwan. Ale to nie różnica wieku stanowiła największy problem, a fakt, że oboje byli w związkach małżeńskich - co więcej, Stanisław Radwan z Mają Zającówną wychowywał dwóch synów. Wydawać by się mogło, że Dorotę Segdę i Stanisława Radwana dzieliło wszystko. Ona była młodą studentką, on uznanym kompozytorem i dyrektorem Teatru Starego. Wszystko to sprawiło, że zanim tych dwoje stanęło na ślubnym kobiercu, minąć musiało wiele lat.
Kariera i miłość
Przez lata Dorota Segda występowała na deskach Teatru Starego, ale jednocześnie błyszczała na kinowych ekranach. Zadebiutowała w 1989 roku rolą w filmie Waldemara Krzystka "Ostatni prom" - wcieliła się w byłą uczennicę granego przez Krzysztofa Kolbergera głównego bohatera. Następnie w dramacie "Tylko strach" (1993) Barbary Sass stworzyła przekonującą kreację kobiety zmagającej się z chorobą alkoholową. Ale największe uznanie przyniosła Dorocie Segdzie tytułowa rola w filmie "Faustyn" (1995) w reżyserii Jerzego Łukaszewicza. Za rolę doświadczającej objawień zakonnicy aktorka została wyróżniona Nagrodą imienia Zbyszka Cybulskiego, otrzymała też Złotą Kaczkę w kategorii "najlepsza polska aktorka".
W tym samym roku Dorota Segda wystąpiła w filmie Macieja Ślesickiego "Tato" u boku takich aktorów jak Bogusław Linda i Cezary Pazura. Rola zmagającej się z chorobą psychiczną matki małej dziewczynki przyniosła aktorce nagrodę - Złotą Kaczkę dla Najlepszej Aktorki. Ale Dorota Segda grała nie tylko w Polsce.
Na początku swojej kariery aktorka dostała główną rolę w węgierskim filmie "Mój wiek XX". Brawurowo wcieliła się w nim w rozdzielone po narodzinach siostry bliźniaczki, a film został nagrodzony Złotą Kamerą na festiwalu w Cannes. Jednak praca na planie filmu okazała się dla Doroty Segdy koszmarem. Wszystko z winy radzieckiego aktora, Olega Jankowskiego. Zauroczony mężczyzna nie dawał młodej aktorce spokoju. Nagabywał ją w niezwykle nachalny sposób - pewnej nocy próbował nawet wedrzeć się przez okno do jej domu.
Do dziś nie chce mi się wierzyć w to, że nie poszłam do producenta i nie powiedziałam, że jeżeli jeszcze raz ten facet mnie dotknie, to schodzę z planu i nie wracam
- wspominała po latach traumatyczne wydarzenia Dorota Segda.
Zupełnie inaczej było podczas innej zagranicznej współpracy. W 1989 roku ekipa Teatru Starego udała się do Japonii, żeby wystawić tam inscenizację "Hamleta" w reżyserii Andrzeja Wajdy. Rola Ofelii, w którą wcielała się wówczas Dorota Segda, spodobała się Japończykom tak bardzo, że młoda aktorka z Polski pojawiła się w tamtejszej edycji magazynu dla panów. - Pojawiłam się w japońskim "Playboyu" w artykule zatytułowanym "Bosy anioł". (…) Wszystko dlatego, że miałam fatalne buty i Janek Peszek poradził mi, żebym je zdjęła, bo zdjęcia były robione na trawie. Więc mam przepiękne fotografie. Ubrane - podkreślała artystka w "Kulisach Sławy". I dodała, że propozycje sesji dla polskiego "Playboy’a" odrzucała. - Pokazywałam swoje ciało w teatrze, miałam takie epizody, natomiast fotografowanie się w "Playboy’u"… nie poczułam tego - skwitowała aktorka.
Pobyt w Japonii wpłynął nie tylko na karierę Doroty Segdy. Bo to właśnie tam aktorka zrozumiała, że Stanisław Radwan jest mężczyzną jej życia. - Trzeciego dnia pobytu [w Japonii - przyp. red.] obchodziliśmy koniec dyrektorowania Stanisława Radwana. Wtedy się w nim zakochałam. Czułam, że spotkałam miłość swojego życia i że jeśli natychmiast nie przerwę tamtego związku, to się uduszę - wspominała Dorota Segda w jednym z wywiadów. Po powrocie do Polski para zdecydowała się być razem. Ale ich związek od początku wzbudzał w środowisku wiele kontrowersji. - Nie mogliśmy być razem. Dużo nas to kosztowało bólu i cierpliwości. Walczyłam, jak tylko umiałam, i pewnie to go zmobilizowało, żeby też o nasz związek powalczyć. W moim życiu najważniejsza jest miłość. A miłość jest głosem, za którym trzeba pójść. Wygraliśmy tylko dlatego, że posłuchaliśmy go, i uznaliśmy, że jest on najważniejszy - wyznała przed laty Dorota Segda.
Blaski i cienie
Dorota Segda i Stanisław Radwan w 2001 roku wzięli ślub. Przez wiele lat stanowili szczęśliwe małżeństwo. W epilogu jego książki biograficznej "Zagram ci to kiedyś" aktorka wypowiadała się o mężu w niezwykle czułych słowach. Wyznała, że "zwiedzanie z nim świata to niewyobrażalna przyjemność" i dodała, że podziwia go za jego poczucie humoru. Związek pary nie był jednak pozbawiony cieni - nie udało im się doczekać wspólnego potomstwa. - Nie ukrywałam nigdy, że walczyliśmy z mężem o własne dzieci. Zrobiliśmy wszystko. Ale się nie udało. (...) Nie wszystkie marzenia się spełniają i jakoś żyjemy. Nie rozpamiętuję porażek. Choć nie mówię, że nie płakałam. Płakałam sporo. Tak miało być. Inne piękne rzeczy się spełniają - wyznała aktorka w jednym z wywiadów. Szczęśliwe małżeństwo Doroty Segdy zakończyła w zeszłym roku śmierć Stanisława Radwana. Kompozytor odszedł w wieku 84 lat.
Dorota Segda wciąż występuje w filmach i serialach. Na małym ekranie, oprócz kultowej zdaniem wielu roli w "Na dobre i na złe", pojawiła się w produkcjach takich jak "Usta usta" czy "Aż po sufit". Ma na koncie też karierę dubbingową - to ona jest polskim głosem Beatrix Lestrange z filmów o Harrym Potterze. Po latach wróciła też do krakowskiej akademii teatralnej - tym razem w roli Jej Magnificencji Rektory. Więcej zdjęć znajdziecie w naszej galerii na górze strony.
