Witold Pilecki h. Leliwa (ID: psb.22686.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PRAWOCHEŃSKI Roman (1877-1965) zootechnik, profesor UJ 5°
2. NIEWODNICZAŃSKI Henryk (1900-1968) fizyk, profesor 7°
3. ŚWIĘTORZECKI Mieczysław (1814 lub 1815-1862) marszałek powiatu sieneńskiego 8°
4. TESZNAR Leopold (1884 1953), pełnomocnik Rady Głównej Opiekuńczej 10°
5. ŚLASKI Jan Stanisław (1893-1984), ogrodnik 11°
6. ŚLASKI Jarosław (1859-1903), cukrownik 11°
7. BUDNY Antoni (zm. 1934) inżynier, przemysłowiec 11°
8. MASSALSKI Edward Tomasz (1799-1879) pisarz 11°
9. DEDERKO Soter (1842-1900) pamiętnikarz, powstaniec 1863 11°
10. ŚWIDA Jan Edward (1835-1917), lekarz, uczestnik powstania styczniowego, zesłaniec 12°
11. ŚLASKI Juliusz (1920-1990), korespondent Głosu Ameryki i Radia Wolna Europa 12°
12. PAWLIKOWSKI Michał Kryspin (1893-1972) literat, publicysta, urzędnik 12°
13. SUCHECKI Ignacy (zm. 1803), chorąży mniejszy sieradzki, poseł 12°
14. DĄMBSKI Stanisław (zm. 1809) wojewoda brzeskokujawski 12°
15. OSKIERKA Marcin Teodor (ok. 1720- po 1796) działacz sejmikowy, kasztelan oszmiański 12°
16. SZWEYCER Michał Teofil (1843-1919), powstaniec styczniowy, prawnik 13°
17. PUSZET Franciszek Ksawery (1746-1812) starosta zawichojski, poseł 13°
18. LENART Jan (1921-1944) podharcmistrz, dowódca plutonu w batalionie Zośka 13°
19. OSKIERKA Bolesław (1822-1896) działacz powstańczy, zesłaniec 13°
20. OSKIERKA Antoni (ok. 1670-1734) poseł, pisarz, kasztelan nowogrodzki 13°

Uwagi

• K. Jasiewicz, Lista strat ziemiaństwa polskiego 1939-1956, Warszawa 1995
  

  Osoba Pilecki h. Leliwa Witold ps. Druh, Witold, nazwiska okupacyjne Roman Jezierski i Tomasz Serafiński (1901 -1948)
  Urodzenie: 13.5.1901 w Ołońcu (Karelia)
  Stan: Administrator maj. rodzinnego.
  Wykształcenie: Uczeń Szkoły Handlowej w Wilnie i Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie. Zdał eksternistycznie maturę w 1921. Studiował jako wolny słuchacz na Wydz. Sztuk Pięknych USB w Wilnie oraz w latach 1922-1924 na Wydz. Rolniczym Uniwersytetu Poznańskiego.
  Dział. społeczna: Od 1914 należał do tajnego skautingu w Wilnie, założyciel 8 Wileńskiej Drużyny Harcerskiej ZHP, członek POW, po 1926 dowódca szwadronu „Krakusów” (Konnego Przysposobienia Wojskowego) w pow. Lida, członek Kresowego Związku Ziemian. Od 1924 sekretarz Związku Kółek Rolniczych Ziemi Wileńskiej, od 1925 sekretarz sędziego śledczego II Okręgu w Wilnie.
  Wojsko: Rtm. kaw. Ochotnik w wojnie polsko-sowieckiej 1920, jako starszy ułan służył w 211 p. uł. u słynnego zagończyka mjr. Jerzego Dąmbrowskiego (zob.). Od 1921 urlopowany z wojska, ukończył szkolę podoficerską Związku Bezpieczeństwa Kraju (wileńskiej organizacji Przysposobienia Wojskowego). Uczestnik kampanii wrześniowej, najpierw w Kawalerii Dywizyjnej 19 DP, później dowódca plutonu w szwadronie (dowodzonym przez mjr. Jana Włodarkiewicza) Kawalerii Dywizyjnej 41 DP Rezerwowej. Kampanię ukończył 15.10.1939 i w tym samym miesiącu zaczął działać w konspiracji. Wspólnie z mjr. J. Wlodarkiewiczem i ppor. Janem Danglem byl współtwórcą, formalnie powstałej w listopadzie 1939, TAP i pierwszym szefem jej Sztabu Głównego. Od maja 1940 główny inspektor i jednocześnie p.o. szefa Oddziału I (organizacyjno-mobilizacyjnego) Sztabu Głównego TAP. Od sierpnia 1940 zastępca kpt. Andrzeja Grochowskiego, szefa Oddziału I Sztabu Głównego TAP. W sierpniu 1940 wystąpił z inicjatywą przedostania się do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu w celu dokładnego zbadania warunków życia więźniów, możliwości zorganizowania ucieczki i stworzenia na terenie obozu struktur konspiracyjnych (wszystko na potrzeby rządu RP). Dobrowolnie dołączył 19.9.1940 do grupy osób zatrzymanych w łapance na Żoliborzu. Od 21.9.1940 w Oświęcimiu (nr obozowy 4859). W październiku 1940 wraz z ppłk. Władysławem Surmackim, Władysławem Deringiem i por. Jerzym de Virion (zob.) założył na terenie obozu Związek Organizacji Wojskowej, od jesieni 1941, po włączeniu tego związku w struktu ry ZWZ-AK, został członkiem sztabu ZWZ-AK w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Z obozu zbiegł w nocy z 26 na 27.4.1943, zagrożony dekonspiracją. W Warszawie został pracownikiem Oddziału II Informacyjnego („Kameleon”) Kedywu KG ZWZ-AK W Powstaniu Warszawskim był dowódcą 2 komp. batalionu „Chrobry II”, a po jego upadku jeńcem w Oflagach Lamsdorf (Łambinowice) i Murnau. Po wyzwoleniu, od lipca 1945, służył w II Korpusie PSZ we Włoszech.
  Odznaczenia: Medal Niepodległości (1918, za prace niepodległościowe w zakonspirowanym skautingu w latach 1913-1918), Krzyż Walecznych (dwukrotnie - 1920), Krzyż Litwy Środkowej (1920), Srebrny Krzyż Zasługi (1938), Gwiazda Wytrwałości (pośm.), Krzyż Oświęcimski (pośm.).
  Majątek: Sukurcze, pow. Lida, woj. nowogródzkie - syn właścicieli i administrator (1926).
  Zgon: Do kraju wrócił w grudniu 1945. Aresztowany przez UB 5 51947 pod zarzutem szpiegostwa. W procesie (2-15.3.1948) przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie skazany na karę śmierci. Zamordowany 25.5.1948 w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie. Miejsce spoczynku nieznane.
  Uwagi: Symboliczny grób znajduje się w Ostrowi Maz., a pamiątkowa tablica ku jego czci w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie (od 1979). Według Andrzeja K Kunerta (powołującego się na Michaela Foot'a) zaliczany do sześciu najodważniejszych ludzi w okupowanej Europie.
  
  Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 40 do art. Pilecki Witold
  Polski Słownik Biograficzny t. 26 str. 271: psb.22686.1
  Powstańcze Biogramy: http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Witold_Pilecki
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim