Petronela Helena Majewska (ID: psb.11514.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KIRKOR Adam Honory (1818/19-1886) archeolog, publicysta, wydawca 1°
2. KIRKOR Michał (1871-1907) lekarz, taternik 4°
3. MICZYŃSKI Kazimierz Adam (1899-1956) rolnik, profesor uprawy roślin Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie 5°
4. MICZYŃSKI Kazimierz Jan (1868-1918) profesor rolnictwa Akademii Rolniczej w Dublanach 5°
5. KIEDRONIOWA Zofia (1872-1952) historyk, działaczka społeczno-polityczna 5°
6. KOREWA Aleksander Tomasz (1803-1874) lekarz 6°
7. KIEDROŃ Józef (1879-1932) polityk, minister przemysłu i handlu 6°
8. GRABSKI Władysław (1874-1938) minister skarbu, polityk, ekonomista 7°
9. GRABSKI Stanisław (1871-1949) polityk, ekonomista, publicysta 7°
10. OTMIANOWSKI Telesfor (1850-1939) kupiec nasienny, działacz społeczny 7°
11. LANDSBERG Emil (1880-1952) inżynier kolejowy, działacz gospodarczy 7°
12. GRABSKI Andrzej Rafał (1787- ok. 1878) rolnik 7°
13. BRZEZIŃSKI Józef (1854-1932) profesor prawa kościelnego 8°
14. TRETEROWA Janina (19081957) kurier Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej 8°
15. MICZYŃSKI Jan Chryzostom (1905-1961) profesor Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie 8°
16. ROMER Stefan Dominik (1721-1793) podkomorzy trocki, poseł 8°
17. SULISTROWSKI Krzysztof (zm. 1737), marszałek konfederacji litewskiej l. 1716-1717 8°
18. GRYGLEWSKI Aleksander Konstanty (1833-1879) malarz, profesor 9°
19. STOLZMAN Małgorzata (1935-1986) historyk książki, bibliotekoznawca 9°
20. ROMER Mateusz (ok. 1606-1699) podkomorzy parnawski, generał artylerii litewskiej 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MAJEWSKA Petronela Helena, 1° v. Kirkorowa, 2° v. Pióro-Dębińska (23 V 1828 Stara Wieś pow. Rawa - 5 I 1900 Witebsk), aktorka
  Była córką Ignacego M., dzierżawcy dóbr, i Ludwiki z Wierzbickich. Uczyła się w warsz. Szkole Dramatycznej. W 1843-46 występowała w Wilnie i z zespołem t. wil. wyjeżdżała na występy, m.in. do Druskiennik. W t. wil. grała początkowo role chłopięce, naiwne i liryczne, m.in. Józefka („Niedorostek"), Pazia („Henryk II” A. Dumasa-ojca), później także amantki, m.in. Julię („Romeo i Julia"), Pannę de Belle Isle („Panna de Belle Isle"). Dzięki zdolnościom (swobodna gra, dobra wymowa) i urodzie (ciemnowłosa i przystojna, choć niskiego wzrostu), szybko stała się ulubienicą publiczności. W 1845 łub 1846 poślubiła Adama Honorego Kirkora, archeologa, wydawcę, redaktora i recenzenta teatr. z Wilna, i w 1846 opuściła na dwanaście lat scenę. Powszechnie znany, trwający kilka lat jej romans z poetą W. Syrokomlą spowodował rozstanie z mężem i przeniesienie się M. w 1857 do Krakowa, gdzie od 5 II 1858 zaczęła ponownie występować na scenie. W t. krak. cieszyła się ogromnym powodzeniem, grając główne role w dramatach, m.in. Amelię („Mazepa"), Tysbe („Angelo Malipieri"), role tyt. w „Adriannie Lecouvreur”, „Esmeraldzie”, „Jadwidze” A. Przezdzieckiego, w których wyróżniała się wg Estreichera „wielką naturalnością, spokojem i cieniowaniem”. Z zespołem t. krak. wyjeżdżała do 1860 na występy do Poznania (m.in. 1858), Kalisza, Lublina, Łodzi, Piotrkowa. W 1860 wycofała się ze sceny i w poł. tego roku zamieszkała w Warszawie. Tu brała udział w przygotowaniach do powstania styczniowego, a w czasie samego powstania była kurierką i agentką Rządu Narodowego (od listopada 1863 łączniczką Romualda Traugutta). Aresztowana 11 IV 1864, była następnie więziona, sądzona przez Sąd Wojenny Polowy i skazana na osiem lat ciężkich robót na Syberii. Wywieziona została do Usolja pod Irkuckiem, gdzie pracowała w warzelniach soli. Po amnestiach, w 1867 zamieszkała w Irkucku, gdzie zaczęła występować w miejscowym t., lecz nie spotkawszy się z powodzeniem poniechała na zawsze występów. W Irkucku poślubiła zesłańca z Mohylewszczyzny Antoniego Pióro-Dębińskiego, z którym po powrocie z zesłania osiedliła się w jego rodzinnych stronach. W ostatnich latach życia, już jako wdowa, mieszkała w Witebsku.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78488.1
  Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 40 do art. Kirkorowa Helena
  Polski Słownik Biograficzny t. 12 str. 475: psb.11504.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 12 str. 483: psb.11514.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim