Jan Wilhelm Fryderyk Malcz (ID: le.2177.1.2)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MALCZ Karol Filip (1797-1867) złotnik 2°
2. JANICKI Stanisław (1797-1855) matematyk, pedagog, pisarz 3°
3. JANICKI Stanisław (1836-1888) inżynier 3°
4. JANCZEWSKI Kazimierz (1794-1880) leśnik 3°
5. MALESZEWSKI Janusz Zygmunt (1879-1942) pułkownik kawalerii, komendant główny Policji Państwowej, senator 4°
6. FUKIER Henryk (1847-1907) kupiec warszawski 4°
7. FUKIER Teofil Florian (1816-1891) kupiec warszawski 4°
8. JANICKI Konstanty Stanisław (1876-1932) zoolog, parazytolog 4°
9. JANICKI Stanisław (1872-1939) minister rolnictwa 4°
10. PUCIATA Kazimierz Antoni (1893-1967) inżynier dróg i mostów, organizator przemysłu chemicznego 4°
11. PUCIATA Mateusz Kazimierz (1858-1927) inżynier dróg lądowych i wodnych 5°
12. CHEŁMIŃSKI Jan (1851-1925) malarz 5°
13. SCHUCH Stanisław Grzegorz (1892-1982) hipolog 5°
14. NORBLIN Wincenty Konstanty (1805-1872) platernik, właściciel fabryki brązów 5°
15. CZENPIŃSKI Jan Baptysta (1721-1786) lekarz 5°
16. FUKIER Florian (1772-1836) kupiec warszawski 5°
17. BORKOWSKI Jan Łukasz (1841-1917) handlowiec 6°
18. SCHUCHOWA Stefania Jadwiga (1890-1972) pisarka, pedagog 6°
19. STRAKACZ Sylwin (1892-1973) sekretarz Ignacego Paderewskiego, polityk, dyplomata, działacz polonijny 6°
20. CZAJEWICZ Aleksander (1843-1926) matematyk 6°

Uwagi

• Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2177.1.1 - Malcz
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2177.1.2 - Malcz
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 258/1852, 260/1852, 261/1852, 264/1852, 299/1852 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=39599 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):

  Wilhelm MALCZ
  dr med. i chir., czł. honorowy Rady Lekarskiej Król. Pol., lekarz naczelny szpitala św. Rocha i Inst. Głuchoniemych i Ociemniałych, prezes kolegium kośc. Ew.-Aug., czł. Tow. Warszawskiego Dobroczynności, czł. Rady Głównej Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie, kawaler Orderu św. Anny III kl., syn dr. med. i chir., właściciel kilku nieruchomości w Warszawie i pięknej posiadłości Mniszew; zm. 28 IX 1852 w 57 roku życia i w 31 roku lekarskiego zawodu spędzonego w Warszawie, wystawienie zwłok 1 X 1852 w kośc. Ew.-Aug., gdzie tegoż dnia nab. żał., a po nim wypr. na cm. tegoż wyznania
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 19 str. 270: psb.16643.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 303): Malcz Wilhelm [Jan Fryderyk], Wydział Lekarski, wpis 9 XI 1814
  Syn aptekarza i lekarza rodem z Saksonii, Konstantego i Doroty z domu Bandau (Bando). Wychowywał się w Kocku. Po ukończeniu Liceum w 1812 był przez 2 lata korepetytorem w domu ziemiańskim w Zelwianach na Litwie. Po ukończeniu 3 loku studiów w 1817 przeniósł się do Berlina i tam uzyskał doktorat 24 VII 1818 na podstawie pracy „De spinae dorsi distorsionibus”, po czym odbył podróż naukową do Wiednia, Paryża i Włoch. Zwiedził też Niemcy. W Paryżu zaprzyjaźnił się ze S. Janickim, późniejszym szwagrem. W 1821 wrócił do Warszawy i uzyskał potwierdzenie dyplomu. Popularny lekarz warszawski i społecznik. Od 1835 członek honorowy Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego. Od 1828 lekarz naczelny Szpitala Św. Rocha, którą to funkcję sprawował honorowo, i lekarz honorowy oraz dobroczyńca Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych. Członek i wiceprezes Wydziału Ochron i Sierot Komitetu Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Popierał S. Jachowicza w zakładaniu ochron. Założyciel w 1828 i współredaktor „Pamiętnika Lekarskiego Warszawskiego”, (który w pierwszym roku miał zaledwie 50 prenumeratorów). Od 23 I 1831 naczelny lekarz Gwardii Narodowej Warszawy, a potem lekarz ordynujący w szpitalu na Ordynackiem i u ks. ks. Misjonarzy. Gdy w kwietniu 1831 wybuchła w kraju cholera i zarządzono kwarantannę wojska i Warszawy, 18 IV 1831 został powołany przez Rząd Narodowy na przewodniczącego nowo utworzonego Komitetu Centralnego Zdrowia. W odezwie ogłoszonej w prasie rzucił hasło „cholera nie jest zaraźliwa” i urządził na Bagateli szpital choleryczny. W tymże roku ogłosił pracę O cholerze indyjskiej epidemicznej. M. popularyzował stosowanie wód mineralnych i wydał w 1825 przetłumaczoną przez siebie pracę dr F. A. Struvego Wiadomości o wodach sztucznych mineralnych. W styczniu 1828 został przyjęty na członka Tow. Przyjaciół Nauk. W czasie powstania listopadowego został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Również w okresie późniejszym brał udział w życiu politycznym. W 1848 został oddany pod dozór policji za kontakty ze spiskowcami. Po upadku powstania poświęcił się praktyce lekarskiej, obejmując nią nie tylko Warszawę, ale też prowincję Królestwa, a nawet leczył korespondencyjnie chorych na Litwie i Wołyniu oraz zesłańców polskich na Syberii. W 1839 okazywał wyjątkową pomoc ludności Powiśla w czasie katastrofalnego wylewu Wisły. W 1848 został wybrany członkiem Ces. Tow. Lek. Wileńskiego. W 1850 otrzymał zaproszenie na objęcie profesury po prof. Brodowiczu na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako prezes kolegium kościelnego gminy ewangelicko-augsburskiej w Warszawie był inicjatorem budowy szpitala ewangelicko-augsburskiego, szkoły męskiej oraz 4-klasowej szkoły wyższej żeńskiej. W 1840 dzierżawił Ursynów, w 1841 kupił dobra Murszaw w pow. radomskim. Dom jego przy ul. Świętokrzyskiej, zwany kamienicą Malczowską, był jednym z salonów Warszawy epoki paskiewiczowskiej. Po śmierci Kazimierza Brodzińskiego i jego żony wychowywał ich córkę. W 1850 władze roztoczyły nad nim ponownie dozór policyjny, zarzucając mu, że wiedział o spisku 1848. Autor wielu rozpraw i artykułów ogłoszonych w „Pamiętniku Lekarskim Warszawskim”, w „Pam. Tow. Lek. Warszawskiego” oraz po niemiecku w „Leo Magazin”. W 1847, uważając tyfus za niebezpieczną chorobę, ogłosił pracę Typhus, po polsku dur. Był autorem terminu „ochrona”, który nadał założonemu w 1839 przy Warszawskim Tow. Dobroczynności zakładowi opiekuńczemu dla dzieci. Walcząc w lipcu 1852 z cholerą w Warszawie, sam zachorował i zmarł. Pogrzeb jego 1 X 1852 przekształcił się w manifestację ludności Warszawy.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MALCZ Jan Fryderyk Wilhelm - Uczył się w Liceum Warszawskim, od 11.1814 student Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, 1.17 usunięty za bójkę, udał się do Berlina i tam 24.7.18 uzyskał dyplom dra med. Odbył 3-letnią podróż naukową po Europie. 1821 wrócił do kraju, pracował w szpitalu Św. Rocha oraz Instytucie Głuchoniemych i Ociemniałych, szybko wyrobił sobie liczną klientelę. 20.1.28 członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Od 8.28 naczelny lekarz szpitala Św. Rocha, pozostawał na tym stanowisku do śmierci. 1828 założył „Pamiętnik Lekarski Warszawski”. W powstaniu 16.1.31 członek Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego, 23.1.31 lekarz naczelny gw. nar. warsz., od 4.31 prezes Komitetu Centralnego Zdrowia do zwalczania cholery, zorganizował szpital dla cholerycznych w Bagateli w Warszawie, opracował instrukcje postępowania z chorymi oraz pochówku zmarłych na cholerę, był też lekarzem ordynującym w szpitalach na Ordynackiem i u ks. misjonarzy, 4.6.31 otrzymał krzyż złoty nr 1420. Po kapitulacji Warszawy pozostał w mieście, prowadził nadal praktykę lekarską. Był autorem 35 publikacji o treści lekarskiej, ekonomicznej i społecznej. 1834 wybrany prezesem kolegium kościelnego warsz. gminy ewangelicko-augsburskiej, pełnił te obowiązki do śmierci. 1837 zbudował Szpital Ewangelicki przy ul. Karmelickiej, zorganizował też Ewangelicki Dom Starców. 1850 otrzymał szlachectwo na podstawie sprawowanego urzędu. Ożenił się 26.12.22 z Julią Ekelt, miał liczne potomstwo. 1852 zachorował na cholerę, wyzdrowiał, ale 28.9.52 zm. na raka wątroby, pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1836–1848:
  1836: Członek Rady Głównej Opiekuńczej od
  1839–1848: oraz członek honorowy Rady Lekarskiej Ordery: SA 3.
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 9035.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1850–1852:
  1850–1852: Członek honorowy Rady Lekarskiej Ordery: SA 3 (1850).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 9036.
  n.11302o Nekrologia Minakowskiej (11302)
  n.27805o Nekrologia Minakowskiej (27805)
  n.36208o Nekrologia Minakowskiej (36208)
  n.4870 Nekrologia Minakowskiej (4870)
  n.95308a Nekrologia Minakowskiej (95308)
  sw.101083 Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1-3, Warszawa 1932-1935
  sw.483004 Akt małżeństwa: Warszawa ASC Cyrkuł IV (obecn. m. Warszawa), 133/1822 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] https://szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/12481321

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim