|
W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- ŁUBIEŃSKI Tomasz Andrzej (1784-1870) ziemianin, generał, senator, przedsiębiorca 1°
- ŁUBIEŃSKA Tekla Teresa (1767-1810) dramatopisarka, poetka 2°
- ŁUBIEŃSKI Feliks Franciszek (1758-1848) minister sprawiedliwości Księstwa Warszawskiego 2°
- OSSOLIŃSKI Józef Kajetan (ok. 1758-1834) starosta sandomierski, kasztelan, senator 2°
- OSSOLIŃSKI Wiktor Maksymilian (1790-1860) adiutant ks. Józefa Poniatowskiego 3°
- ŁUBIEŃSKI Józef (1797-1885) działacz gospodarczy, pisarz ekonomiczny i religijny 3°
- ŁUBIEŃSKI Tadeusz (1794-1861) oficer szwoleżerów, biskup sufragan włocławski 3°
- ŁUBIEŃSKI Henryk (1793-1883) ziemianin, finansista, przemysłowiec, działacz gospodarczy 3°
- ŁUBIEŃSKI Jan (1788-1878) generał pospolitego ruszenia, poseł, działacz filantropijny 3°
- ŁUBIEŃSKI Piotr (1786-1867) senator kasztelan, dowódca Gwardii Narodowej Warszawskiej 3°
- SOBAŃSKA Róża (1798-1880) opiekunka zesłańców 3°
- OSSOLIŃSKI Aleksander (zm. po 1789) poseł, starosta drohicki, miecznik wielki litewski 3°
- BIELIŃSKI Franciszek (ok. 1740-1809) pedagog 3°
- ŁUBIEŃSKI Konstanty Ireneusz (1825-1869) biskup sejneński 4°
- ŁUBIEŃSKI Julian (1827-1873) inżynier chemik, profesor technologii, architekt 4°
- OSSOLIŃSKI Jan Onufry (ok. 1760-1812) starosta drohicki, poseł 4°
- SANGUSZKOWA Barbara Urszula (1718-1791) poetka, tłumaczka, filantropka 4°
- ROGALIŃSKI Kasper (ok. 1725-1788) wojewoda inflancki 4°
- MIĄCZYŃSKI Kajetan Adam (1751? -1801) konfederat barski, poseł 4°
- MORAWSKA Maria (1830-1889) założycielka urszulanek w Polsce 4°
Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 16.78.536 - t. XVI s. 54 (i uzup. w t. XII): Łubieńscy h. Pomian z Łubnej, w sieradzkim, w parafji Wąglczew
Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2116.3.12 - Łubieński h. Pomian
Epitafium na cm. Powązkowskim: NAPOLEON LEON
POMIAN
HR: ŁUBIEŃSKI
URODZIŁ SIĘ W SEDAN
27 LUTEGO 1812R.
UMARŁ W WARSZAWIE
31 LIPCA 1860
Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 199/1860, 200/1860, 202-204/1860, 207/1860, 214/1860, 220/1860, 269/1860 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=44383 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego): Leon hr. POMIAN ŁUBIEŃSKI
naczelnik w wydziale przemysłu Banku Polskiego, jedyny syn gen. Tomasza Łubieńskiego, b. senatora-kasztelana, i Konstancji z hr. Ossolińskich, prezes wydziału zupy rumfordzkiej Warszawskiego Tow. Dobroczynności, wspierał "Bibliotekę Warszawską"; ur. 27 II 1812 w Sedan w depart. Ardennes we Francji, po dwudniowej ciężkiej niemocy, opatrzony św. sakramentami, zm. 31 VII 1860, eksp. 3 VIII 1860 z dolnego kośc. św. Krzyża na cm. Powązkowski, następnego dnia solenne egzekwie w kośc. św. Krzyża, zapr. obecna familia; nab. żał. 7 VIII 1860 w kośc. Tow. Dobroczynności; nab. żał. 10 i 11 VIII 1860 w kośc. św. Jana; nab. żał. 11 VIII 1860 w Szczawnicy; po odbytym nab. żał. na Powązkach przeniesienie zwłok z tymczasowego grobu do grobu przy katakumbach 11 X 1860
Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 490: psb.16177.1
Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 502: psb.16187.6
Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 131): Łubieński Napoleon [Leon], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 7 IX 1827
Ur. w Sedanie. Syn somosierczyka, barona cesarstwa, senatora, kasztelana Król. Polskiego, dowódcy dywizji, potem II Korpusu Jazdy w bitwie pod Grochowem, przez krótki czas szefa Sztabu Naczelnego Wodza, gen. wojsk polskich, w czasie powstania listopadowego wiceprezydenta Warszawy, dyrektora Poczt i Policji, wreszcie wiceministra spraw zagranicznych, w epoce paskiewiczowskiej działacza gospodarczego, głowy domu handlowego Braci Łubieńskich, jednego z założycieli Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej – Tomasza Łubieńskiego, i Konstancji, hr. Ossolińskiej. Leon (tego imienia używał) usunięty został z uczelni mimo starań ojca wraz ze swym byłym przyjacielem Zygmuntem Krasińskim za publiczne przeciw niemu wystąpienie na czele studentów w związku z niewzięciem przez niego udziału w demonstracyjnym pogrzebie zmarłego prezesa Sądu Sejmowego, senatora wojewody Piotra Bielińskiego, i zjawienie się w tym czasie na wykładzie Ludwika Osińskiego. Studiował potem w 1829-1832 w Edynburgu, gdzie go ojciec umieścił w rodzinie katolickiej, i Berlinie. W 1829 po powrocie do Warszawy otrzymał stopień mgra prawa i admin. W czasie powstania został wysłany do Londynu dla zakupu i wysłania do kraju broni. W 1831 opublikował w Paryżu Lettre d'un Polonais a M. Sebastiani, ministre des affaires étrangeres sur sa Conduite a l'égard de la Pologne. W epoce paskiewiczowskiej pracował w Banku Polskim. W 1835-1843 sekretarz Dyrekcji Górnictwa Rządowego, gdzie go umieścił jego stryj Henryk. W 1844-1855 naczelnik Wydziału Przemysłu Banku Polskiego. W latach czterdziestych cieszył się dużą popularnością. Ten, jak go nazywała Deotyma, „dyktator pięknego towarzystwa” był postacią kontrowersyjną. W Warszawie ceniony przez Łuszczewską, u której rodziców był stałym gościem, wychwalany przez Wilkońską, („z uczynnych najuczynniejszy”), był przedmiotem ostrych ataków w Pamiętnikach Natalii Kickiej, która nie odmawia mu co prawda świetnego dowcipu, ale nazywa go karciarzem, szulerem, kosmopolitą, przybranym w barwy republikanizmu. „Bano się go i poszukiwano dla ostrego dowcipu [...] Życie [pisze Kicka] zakończył, jak żył. Zmarł nagle w nocy. Kamerdyner znalazł go z rana nieżywego leżącego na podłodze”. Znany był rzeczywiście ze swego dowcipu i złośliwości. Był mecenasem kultury. Współzałożyciel i redaktor „Biblioteki Warszawskiej”, w 1844-1849 wspierał pismo finansowo, a w 1859 był przewodniczącym redakcji. Prowadził salon literacki („Poranki niedzielne”), tzw. niedziele „serdelkowe” w pałacu Łubieńskich przy ul. Królewskiej, gromadzące świat kulturalny, literacki, artystyczny i przedstawicieli wielkiej burżuazji Warszawy. Kornel Ujejski odwiedzał je podczas bytności w Warszawie. Znany też był jako propagator zbliżenia szlachty z mieszczaństwem, które obserwował w czasie swych studiów zagranicznych. Miłośnik książek, zapisał swój znaczny księgozbiór Bibliotece Krasińskich, zobowiązując właściciela jej do stałego udostępniania go czytelnikom. Popularność swą opłacił więzieniem. Został aresztowany i osadzony na przełomie 1846/47 na kilka miesięcy w twierdzy zamojskiej. W 1848 przebywał w Rzymie wraz ze swym bratem stryjecznym, synem Henryka, Edwardem, który przeciwstawiał się idei Legionu Mickiewicza. W Rzymie zetknął się z Cyprianem Norwidem, który wykonał wtedy jego podobiznę. Był członkiem założycielem i czynnym działaczem Tow. Rolniczego. W procesie o rozwiązanie ordynacji Myszkowskich po 1831, a następnie w sprawie zapisu biblioteki Konstantego Świdzińskiego występował przeciwko Wielopolskiemu. Zmarł w Warszawie i został pochowany na Powązkach. Pogrzeb tego apolitycznego w zasadzie przedstawiciela Łubieńskich stał się z winy władz Królestwa cichą demonstracją ludności Warszawy. Kondukt paradnego pogrzebu otwierała i zamykała konna żandarmeria. Na jego grobie stanął pomnik dłuta W. Oleszczyńskiego. Emigracyjne „Wiadomości Polskie” pisały po jego śmierci: cechowały go „łatwość pożycia, dobroć serca, współczucie dla ludzkiej niedoli, uczynność i usłużność [...] Miał przy tym dar łączenia ludzi różnych warstw, pojęć i usposobień: zbierali się u niego ludzie, którzy bez niego nigdy by zapewne ze sobą się nie zetknęli [...] Była to sympatyczna dusza, a nie było powagi charakteru i obyczajów, była bystrość umysłu, a nie było głębokich przekonań, przemyślanych i surowych zasad. [...] Uczestnictwo w rzeczach pożytecznych szło w parze z uczestnictwem w błahostkach”.
Urzędnik w Królestwie Polskim 1847–1848:
1847 wchodził w skład komitetu w Dyrekcji Wyścigów Konnych
- A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 8769.
Urzędnik w Królestwie Polskim 1850–1854:
1850–1854: Członek komitetu Dyrekcji Wyścigów Konnych
- A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 8770.
Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I040373
Bohdan Łuszczyński, Silva Heraldica - lu.15508
n.11534 Nekrologia Minakowskiej (11534)
sw.6262 Pamiętnik rodziny Łubieńskich ofiarowany rodzeństwu przez Różę z Łubieńskich Sobańską, Warszawa 1851 http://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=41499&from=publication
sw.6263 Pamiętnik rodziny Łubieńskich ofiarowany rodzeństwu przez Różę z Łubieńskich Sobańską, Warszawa 1851 http://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=41499&from=publication
sw.89625 Informacja p. Piotra Łubieńskiego (z 1.4.2009)
źródła:
- pogrzeb: Urz. M. st.W-wy http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=3015
|
|