Franciszek a Paulo Dzierżykraj-Morawski z Chomęcic h. Drogosław (Nałęcz) (ID: 9.50.642)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MORAWSKI Franciszek (1868-1938) publicysta, poseł sejmu pruskiego 2°
2. JEZIERSKI Karol (1819-1899) działacz gospodarczy 2°
3. OSTROWSKI Antoni Jan (1782-1845) założyciel Tomaszowa Mazowieckiego, senator 3°
4. MORAWSKI Józef Nikodem (1813-1902) poseł, członek Izby Panów 3°
5. MORAWSKI Kajetan (1892-1973) ambasador, wiceminister skarbu RP, emigrant 3°
6. POPIEL Paweł (1870-1936) ziemianin, hipolog, pisarz 3°
7. MORAWSKA Maria (1830-1889) założycielka urszulanek w Polsce 3°
8. CHŁAPOWSKI Tadeusz (1826-1879) poseł 3°
9. CHŁAPOWSKI Zygmunt (1869-1919) publicysta ekonomiczny 3°
10. ŁUBIEŃSKI Tadeusz (1872-1942) działacz katolicki, publicysta, podpułkownik WP 3°
11. ŁUBIEŃSKA Róża (1881-1954) katolicka działaczka społeczna 3°
12. ŁUBIEŃSKA Zofia (1874-1937) historyk, przełożona generalna zgromadzenia polskiego urszulanek 3°
13. STAROWIEYSKA Amelia (1869-1943), działaczka katolicka, dziennikarka 3°
14. MORAWSKI Kajetan Piotr (1817-1880) polityk, poseł 3°
15. MORAWSKA Konstancja (1842-1917) publicystka 4°
16. MORAWSKI Marian Ignacy (1845-1901) jezuita, filozof, profesor UJ 4°
17. STAROWIEYSKI Stanisław Michał h. Biberstein (1815-1895), ziemianin, członek Rady Państwa, poseł na Sejm Krajowy 4°
18. GÓRSKI Konstanty Marian (1862-1909) krytyk, historyk sztuki 4°
19. OSTROWSKI Tomasz Adam (1735-1817) podskarbi, senator wojewoda 4°
20. MORAWSKI Zdzisław Karol (1859-1928) minister dla Galicji, eseista historyczny 4°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 9.50.642 - t. IX s. 31: Jezierscy
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 298/1861 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=44826 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):

  Franciszek MORAWSKI
  znany powszechnie i szanowany niegdy gen. b. WP, położył także i w piśmiennictwie ojczystym niemałe zasługi; zm. 12 XII 1861 we wsi Luboni w Wlk. Ks. Poznańskim, liczył około 80 lat wieku, do ostatniej chwili zachował jak największą przytomność umysłu, z rodziny żyjącej w Król. Pol. pozostawił on córkę zamężną - hr. Karolowę Jezierską
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 712: psb.18869.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 716: psb.18867.3
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MORAWSKI Franciszek - Przez 4 lata studiował prawo we Frankfurcie nad Odrą, przez 2 lata był tam aplikantem a potem asesorem sądowym w Kaliszu. W Wojsku Polskim Księstwa Warszawskiego 12.1806 wstąpił do gw. honor, w Poznaniu, potem ppor. 1 pp. (późniejszego 9 pp.) i por. za Tczew, kpt., 1809 adiutant połowy gen.Fiszera, 4.5.09 szef bat. 12 ppl. za Raszyn, dostał się do niewoli austr. pod Sandomierzem, 27.12.11 mjr, 8.12 dow. 12 pp., 8.10.12 szef sztabu dyw. gen. Kniaziewicza, 21.12.12 płk, w 1813 szef sztabu dyw. jazdy gen. Sułkowskiego, po śmierci Poniatowskiego szef sztabu przy gen. Sułkowskim, a potem gen. Dąbrowskim jako dow. korpusu polskiego, odbył kampanie 1807, 1809, 1812-14, Gdańsk, Kołobrzeg, Taruti-no, Berezyna, otrzymał 3.10.12 Legię Honorową nr 32612, a także krzyż złoty polski. W 4.14 posłany przez cara Aleksandra do Danii dla sprowadzenia stamtąd do kraju jeń-ców-żot. bryg. jazdy gen. Piotrowskiego. W armii Królestwa Polskiego podszef Sztabu Głównego, 24.10.19 gen. bryg., dow. 3 bryg. 2 dyw. piech., 12.9.26 dow. 1 bryg. 2 dyw. piech., 24.5.30 otrzymał znak honorowy za 20 lat nieskazitelnej służby oficerskiej, order św. Stanisława, KOS W 3 klasy, OSA 2 klasy, 1819 członek Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk. W powstaniu 30.1.31 gen. broni, zajmował się organizacją nowych jednostek, 8.3.31 minister wojny na miejsce nieudolnego gen. Izydora Krasińskiego, jako minister występował często na posiedzeniach sejmu, politycznie związany z kaliszanami, 7.9.31 podał się do dymisji, uczestniczył w pierwszych rokowaniach z Rosjanami w Nowym Dworze, 13.9.31 mianowany przez gen. Rybińskiego pełnomocnikiem do tych rokowań, był coraz bardziej zwolennikiem kapitulacji, niespodziewanie opuścił Płock i 25.9.31 przybył do Warszawy. Stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi, mimo to zesłany do Wołogdy, w 1833 wrócił do kraju, otrzymał dymisję z prawem noszenia munduru. Od 1834 zajmował się gospodarką w Luboni w Wielkopolsce, był jednym z założycieli Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Literat, pisywał okolicznościowe ody i ballady, tłumaczył Schillera, w 1829 ogłosił listy „Klasycy i romantycy”. Ożeniony z Anną Wierzchowską, miał s. Tadeusza i c. Marię. Zm. 12.12.61 w Luboni, pochowany w Oporowie k. Leszna.
  Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I024379
  Włodzimierz Dworzaczek (Genealogia i Teki Dworzaczka) - dw.55302 Dw.,rkps.14414,s.1668,70
  n.12668 Nekrologia Minakowskiej (12668)
  sw.564159 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim