|
W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- GIEŁGUD Michał (2. poł. XVIII w.) marszałek nadworny litewski 1°
- BIAŁŁOZOR Jerzy (zm. 1783) poseł, wojski upicki 3°
- JUDYCKI Michał (zm. 1758) kasztelan miński 3°
- GIEŁGUD Adam Jerzy (1834-1920) urzędnik brytyjski, publicysta 3°
- GIEŁGUD Ignacy (zm. 1807) generał-lejtnant 3°
- JUDYCKI Antoni (zm. po 1729) marszałek rzeczycki, poseł sejmowy 4°
- OSKIERKA Gerwazy Ludwik (ok. 1700-1771) referendarz litewski, działacz sejmikowy 4°
- JUDYCKI Józef (2. poł. XVIII w.) generał, głównodowodzący armią litewską 4°
- CHOMIŃSKI Franciszek Ksawery (zm. 1809) wojewoda mścisławski 4°
- PUZYNA Stefan Michał (1667-1738) jezuita, geograf, tłumacz, założyciel drukarni 5°
- SZEMIOTH Franciszek (1802-1882) powstaniec listopadowy 5°
- OSKIERKA Antoni (ok. 1670-1734) poseł, pisarz, kasztelan nowogrodzki 5°
- ASZPERGER Wojciech (1790-1847) aktor 5°
- PUZYNA Michał (zm. 1723) pisarz wielki litewski 5°
- PRZECISZEWSKI Antoni (ur. 1797) oficer, powstaniec litewski 1831, poseł, emigrant 5°
- BIEGAŃSKI Jan Kazimierz (zm. ok. 1733) starosta starodubowski 5°
- LUBOMIRSKI Marcin Jerzy (1738-1811) konfederat barski, generał wojsk koronnych, awanturnik 5°
- POTOCKI Stanisław (1776-1830) generał piechoty, senator-wojewoda Królestwa Polskiego 5°
- KOSSAKOWSKI Antoni (1735-1798) kasztelan inflancki 5°
- POTOCKI Leon (1799-1864) pamiętnikarz, powieściopisarz, powstaniec 1830 5°
Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 6.110.25 - t. VI s. 41: Giełgudowie h. Własnego
Adam Boniecki, Herbarz polski - 6.110.28 - t. VI s. 41: Giełgudowie h. Własnego
Polski Słownik Biograficzny t. 7 str. 438: psb.6497.1
Polski Słownik Biograficzny t. 7 str. 441: psb.6499.4
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: GIEŁGUD Antoni - 29.8.1812 mianowany przez Napoleona szefem 21 pp. za wkład finansowy w rozbudowę wojska lit., odbył kampanie 1812-13, uczestniczył w obronie Modlina. W armii Królestwa Polskiego płk, dow. 3 psp., 28.10.18 gen. bryg., dow. 1 bryg. 1 dyw. piech., 8.7.29 order św. Stanisława 1 klasy, order św. Anny 2 klasy, 24.5.30 otrzymał znak honorowy za 15 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. W powstaniu dow. 1 bryg. 1 dyw. piech., odznaczył się 19.2.31 pod Wawrem i Białołęką mianowany 26.2.31 dow. 3 dyw. piech. po poległym gen. Ży-mirskim, 30.5.31 gen. dyw., 10.3.31 otrzymał krzyż złoty nr 288, a 8.7.31 krzyż kawał, nr 1840. Wysłany z 3 dyw. piech. na Litwę, objął tam dowództwo nad całością wojsk powstańczych, przystąpił też do organizowania nowych jednostek. Nieudolny dowódca, niezdecydowany w działaniach, spowodował serię dotkliwych porażek, m. in. pod Wilnem. Po naradzie w Kurszanach, rozdzieliwszy swe siły na 3 części, zdecydował się przejść z pomniejszonym korpusem do Prus. Zginął 13.7.31 w momencie przechodzenia granicy pruskiej, zastrzelony przez kpt. Stefana Skulskiego.
Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I056771
Szymon Konarski, Kanoniczki warszawskie, Paryż 1952 (opracował elektronicznie p. D. Guttner) - kw.64.41
sw.154228 Informacja p. Adama Kieniewicza (z 13.1.2011)
sw.562276 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
źródła:
- zgon: Wikipedia: Antoni Giełgud (1792–1831) https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni_Gie%C5%82gud_%281792%E2%80%931831%29
|
|