Odissêye

Totestant k' les deus omes tapént ene sifwaite copene,
I n aveut la djondant on tchén tot long stindou.
So l' côp i rleva s' tiesse et stitcha ses orayes.
C' esteut Finet: Ulisse l' aveut-st aprume dressî
Ki dva ndaler a l' guere, sins n' 'ndè poleur djouwi.
Divinltins, les djonneas l' emoennént-st avou zels
Po shure l' arote do cier, do live ou do tchivroû.
Asteure, on l' kitapéve, cåze ki l' mwaisse esteut lon.
I dmaneut la ståré, tote djoû, so l' ansinî,
E plin mitan del cour, la wice ki les vårlets
Vinént tcherdjî les tchårs po-z ecråxhî les teres.
I dmaneut la ståré, tot cmagnî del viermene.
Mins cwand i veya l' ome ki passéve adlé lu,
So l' côp, i hossa l' cawe et baxha les orayes,
Et s' vola-t i hertchî : mins, i n' poleut pus hop !
Ulisse, e coine, l' aveut loukî. I rxhorba ene låme
Et derit-st å hierdî sins fé les cwanses di rén :
" Hierdî, ké drole di tchén coûtchî la so l' ansene!
Il a co bele avnowe, mins dji m' dimande vormint
S' il esteut si subtil po cori so l' djibî !
Ni ravizéve-t i nén onk di ces tchéns d' sålon
Ki les djins del nôblesse gåyotèt po l' mostere ?"

Et dvins s' response, adon, li hierdî lyi derit :
"Ebén, c' est l' tchén d' nosse mwaisse, k' est moirt ås lon-payis.
Il åreut falou vey kimint k' esteut voltrûle
Cwand Ulisse nos l' leya po prinde li voye del guere !
Et vigreus ! Et subtil ! Ci n' esteut nén a croere !
Si vite k' å fond des bwès, il aveut odé ene biesse,
I n' pierdeut pus l' arote: li proye esteut da sonk !
Ouy, vo l' la mesbridjî! Li mwaisse a trepassé
Bén lon d' cial. Les meskenes n' ont por lu pus nole sogne.
Les sudjets, c' est insi: dabôrd k' on n' les moenne pus
I cbrôdièt leus ovraedjes et s' n' ont i nole exhowe !
Dismetant k’ i dvizént, il intrît-st e lodjisse...
Mins, so l'ouy da Finet, l' ombion del moirt passa,
La k' aveut rveyou l' mwaisse après tant des anêyes !^[1]