maʼ-na-viy

arab. – maʼnoviy; aqliy; mavhum; axloqiy;

1. Maʼnaviyatga oid, maʼnaviyat, axloq bilan bogʻliq. ◆ Maʼnaviy meros. Maʼnaviy qiyofa. Maʼnaviy kamolot. ◆ Hayotning soʻqmoqlaridan oʻtishga ojiz, har bir arzimas qiyinchilik oldida esankiraydigan, maʼnaviy qashshoq odam ekanligimni endi bildim. S. Ahmad, „Choʻl burguti.“ ◆ Oybekning qalamiga mansub asarlar allaqachon qardosh xalqlarning maʼnaviy mulkiga aylangan. Gazetadan.

2. Maʼnan. ◆ Nazarni aybsitishga hech kimning maʼnaviy haqqi yoʻq. E. Usmonov, „Yolqin.“ ◆ Yoshlar oʻrtasidagi maʼnaviy tubanlashishning asosiy manbalaridan biri Gʻarbda ishlangan axloq va odobga zid boʻlgan filmlarni koʻrish boʻlib qoldi. E. Yusupov, „Istiqlol yoʻlida.“

Maʼnaviy zarar Muayyan shaxsning shaʼni, qadr-qimmatiga dogʻ tushirish, ishbilarmonlik obroʻsiga putur yetkazish.

3. Gʻoyaviy, (ideologik); maqsadli.

МАЪНАВИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.