bu-qa

1. Bichilmagan erkak qoramol.◆  Buqa shoxidan ilinar, Odam - tilidan. Maqol ◆ Har kuni bir nagʻma koʻrsatadigan buqamizdan xavotirlanib, poda oldiga ilgariroq chiqib turmoqchi boʻldim. "Yoshlik" ◆  Buqa, xuddi uyatchan kelinchakdek, yuvosh tortib, xonasiga kirib ketsa boʻladimi. "Mushtum"
   Buqa boʻyin - boʻyni buqaning boʻynidek yoʻgʻon. ◆ Buqa boʻyin odam. ◆ Mehmonning biri aftini burishtirib olgan, buqa boʻyin odam edi. E. Usmonov, „Yolqin“ ◆ Buqa boʻyin, hoʻkiz qorin xumsalar! Chuchvarani xom sanaysiz. "Mushtum"

БУҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

bu-qa

\a. <ulL> — bir boʻlak yer; joy

esk. kt. 1 Madrasalarda faqir yoki qalandarlar uchun belgilangan hujra.

2 Faqirona uy, kulba. Alqissa, araq-araq ter bosib, buqʼaga yetdim. "Mushtum".

БУҚЬА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

• Xakascha: пуға
• Yoqutcha: оҕус

buqa

OʻTIL