mah-ka-ma

\a. '* „ — oliy sud, tribu

nal; sudlov] 1 tar. Hukm qiluvchi, hukm chi-qaruvchi idora; sud. ◆ Hokim mahkamasi. Politsiya mahkamasi. n Hamma mol va mulki bilan qutidor Otabekka kafil boʻldi va qush-begining haqiga duo qilib, uchovlari mahka-madan birgalashib chiqdilar. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar.

2 Umuman, boshqarma, idora. ◆ Mahalla fuqarolari u muttahamdan shikoyatlanib, qozixona va boshqa mahkamalarga arizalar topshirishlariga qaramai, har saylovdan Olimxon sip-silliq chiqadi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

МАҲКАМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.