toprak

IPA^(anahtar): /top·ɾac/ geçersiz IPA karakterleri (·)

Heceleme: top·rak}}

Osmanlı Türkçesi توپرق‎, Eski Türkçe toprak‎ (toprak, “toz, kuru toprak”) kelimesinden evrilmiştir. Bu kelime topra- "kurumak" fiilinden +Uk ekiyle türetilmiştir. (Bu kelime topuz "küme, kütle" kelimesinden +(g)A- ekiyle türetilmiş olabilir; ancak bu kesin değildir.)

toprak (belirtme hâli toprağı, çoğulu topraklar) -ğı

 

toprak hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. yer kabuğunun, toz durumuna gelmiş türlü kütle kırıntılarıyla, çürümüş organik cisimlerden oluşan ve canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü, kara yer, hâk, türap

     Kireçli toprak. Killi toprak.

2. sıfat Yer kabuğunun bu bölümünden yapılmış:

     "İki toprak duvarın birleştiği bir girintide diz üstü büzülmüş görünüyor." - Memduh Şevket Esendal

3. isim ► arazi:

     Köylüye toprak dağıtmak.

4. isim, jeoloji ► kara (I):

     Toprağa ayak basmak.

5. isim, mecaz ► yöre (I):

     "Biz bu topraklarda eskisinden daha parlak, daha kuvvetli ve yeni bir medeniyetin ilk merhalesini yaşayan insanlarız." - Mehmet Kaplan

6. isim, mecaz ► memleketli.

1. (coğrafya) kara yer, hâk, türap

   Toprağa ayak basmak.

2. (coğrafya, mecaz) ülke

   Biz bu topraklarda eskisinden daha parlak, daha kuvvetli ve yeni bir medeniyetin ilk merhalesini yaşayan insanlarız. — M. Kaplan

3. (jeoloji) Yer kabuğunun toz hâline gelmiş türlü kütle kırıntılarıyla çürümüş organik cisimlerden oluşan ve canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü

   Kireçli toprak. Killi toprak.

4. (jeomorfoloji) arazi, tarla

   Köylüye toprak dağıtmak.

5. (sosyoloji) memleketli

humuslu toprak, kara toprak, killi toprak, kireçli toprak, kumlu toprak, marnlı toprak, taşlı toprak, tınlı toprak toprağına ağır gelmesin toprak alanı, toprak burgusu, toprak karışımı, toprak parçası, toprak vergisi,

toprakça, toprakçı, toprakçık, toprakçıl, toprakken, toprakla, topraklı, topraksa, topraksı, topraksız

• Vikipedi'de toprak

toprak (karşılaştırma daha toprak, üstünlük en toprak)

1. Yer kabuğunun bu bölümnden yapılmış

   İki toprak duvarın birleştiği bir girintide diz üstü büzülmüş görünüyor. — M. Ş. Esendal

• Türk Dil Kurumuna göre "toprak" maddesi

Eski Türkçe toprak‎ (toprak).

• Heceleme: top‧rak

toprak

1. toprak

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

• Heceleme: top‧rak

toprak

1. toprak, yer

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.