karanlık

karan + -lık

• IPA^(anahtar): /ka.ɾan.ˈlɯc/
• Heceleme: ka‧ran‧lık

• aydınlık

karanlık (belirtme hâli karanlığı, çoğulu karanlıklar)

1. bütünü veya bir parçası ışıktan yoksun olan, ışığı olmayan şahıs veya şey

   Karanlıkta duyduğumuz çam kokularına artık yakınlaştığımız denizin rutubeti karışıyordu. — H. S. Tanrıöver

2. perişanlık, sıkıntı, üzüntü

   Demiştim ya, bütün memleketi bir yas karanlığı kaplamıştı. — Y. K. Karaosmanoğlu

• alaca karanlık, akşam karanlığı, ay karanlığı, yarı karanlık, zifirî karanlık

• Vikipedi'de karanlık

karanlık (karşılaştırma daha karanlık, üstünlük en karanlık)

1. gereğince anlaşılıp bilinemeyen, ne olacağı, sonu belli olmayan (hâl)

   Fahri'nin gözlerinde karanlık bir ifade var, umutsuzluk, öfke karışımı bir şey. — A. Ümit

2. kanunlara, töreye, yasalara uygun olmayan

   Bu karanlık işlerin hesabını sorarlar. — M. Ş. Esendal

3. karışık
4. ışıksız

   Gel, dayan, dayanabilirsen bu karanlık acıya.

• Ayın on beşi karanlık, on beşi aydınlıktır

• Türk Dil Kurumuna göre "karanlık" maddesi