Warner Bros.

Şirketin adı, kurucu Warner kardeşlerden kaynaklanmaktadır:^[2] Harry, Albert, Sam ve Jack Warner. Harry, Albert ve Sam küçük çocuklar olarak Polonyalı Yahudi^[3] ebeveynleri ile birlikte Polonya'nın Krasnosielc köyünden Kanada'ya göç ettiler. Diğer birçok göçmen ailede olduğu gibi, bazı çocuklar yavaş yavaş Yidişçe seslendiren isimlerinin İngilizceye çevrilmiş versiyonlarını edindiler; Szmuel Wonsal, Sam lakaplı Samuel Warner oldu.

En küçük erkek kardeş olan Jack, Ontario, Londra'da doğdu. Üç ağabey, Pensilvanya ve Ohio maden kasabalarında filmleri gösterdikleri bir film projektörü satın alarak sinema işine başladılar. Başlangıçta, Sam ve Albert Warner Life of an American Fireman ve The Great Train Robbery'yi sunmak için 150 $ yatırım yaptı. İlk tiyatroları Cascade'i 1903'te Pennsylvania New Castle'da açtılar.

Orijinal binanın yıkılma tehlikesi olduğunda, modern Warner Bros. mevcut bina sahiplerini aradı ve onu kurtarmak için düzenleme yaptı. Sahipler, ülkenin dört bir yanındaki insanların tarihi önemi nedeniyle onları korumalarını istediklerini belirttiler.^[4]

1904'te Warners, film dağıtımı yapmak için Pittsburgh merkezli Duquesne Amusement & Supply Company'yi kurdu. 1912'de Harry Warner, Paul Ashley Chase adında bir denetçi tuttu. Birinci Dünya Savaşı sırasında film çekmeye başlamışlardı. 1918'de Hollywood'daki Sunset Bulvarı'nda ilk Warner Brothers Stüdyosu'nu açtılar. Sam ve Jack resimleri çekerken, Harry ve Albert, denetçileri ve şimdi de denetçi Chase ile birlikte New York'ta finans ve dağıtımla ilgileniyorlardı. Birinci Dünya Savaşı sırasında, eski büyükelçi James W. Gerard'ın popüler bir kitabına dayanan ilk ulusal sendikasyon filmleri, My Four Years in Germany, yayınlandı. 4 Nisan 1923'te, bankeri Motley Flint'in Harry'ye ödünç verdiği paranın yardımıyla^[2] Warner Bros. Pictures, Incorporated olarak resmen dahil oldular. (1960'ların sonlarında, Warner Bros. kuruluş tarihi olarak 1905'i talep etti.)

İlk önemli anlaşma, Avery Hopwood'un 1919 Broadway oyunu The Gold Diggers'ın tiyatral impresario David Belasco'dan haklarının satın alınmasıydı. Bununla birlikte, Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra bir Amerikan askeri tarafından Fransa'dan getirilen köpek Rin Tin Tin, itibarlarını sağlamıştır.^[2] Rin Tin Tin'in üçüncü filmi Where the North Begins adlı uzun metrajlı filmdi ve Jack köpeği haftada 1000 dolara daha fazla filmde oynaması için imzalayacak kadar başarılıydı. Rin Tin Tin, stüdyonun en iyi yıldızı oldu.^[5] Jack ona "Mortgage Lifter" adını taktı ve bu başarı Darryl F. Zanuck'ın kariyerini artırdı. Zanuck sonunda en iyi yapımcı oldu ve 1928 ile 1933 arasında Jack'in sağ kolu ve yönetici yapımcısı olarak görev yaptı ve günlük film prodüksiyonu gibi sorumluluklar üstlendi. Ernst Lubitsch'in baş yönetmen olarak işe alınmasının ardından daha fazla başarı elde edildi; Harry Rapf, Metro-Goldwyn-Mayer'e katılmak için stüdyodan ayrıldı. Lubitsch'in The Marriage Circle adlı filmi, 1924 yılında stüdyonun en başarılı filmi oldu ve o yıl için The New York Times'ın en iyi listesinde yer aldı.

Rin Tin Tin ve Lubitsch'in başarısına rağmen, Warner daha küçük bir stüdyo olarak kaldı. Sam ve Jack, Broadway oyuncusu John Barrymore'a Beau Brummel'de başrolü teklif etmeye karar verdi. Film o kadar başarılıydı ki Harry Barrymore ile uzun vadeli bir sözleşme imzaladı; The Marriage Circle gibi Beau Brummel de Times tarafından yılın en iyi on filminden biri seçildi. 1924'ün sonunda, Warner Bros. muhtemelen Hollywood'un en başarılı bağımsız stüdyosuydu ve burada The Big Three Studios (First National, Paramount Pictures ve Metro-Goldwyn-Mayer) ile yarıştı. Sonuç olarak, Harry Warner - Milwaukee, Wisconsin'de 1.500 bağımsız katılımcının katıldığı bir kongrede konuşurken - film yapımcılarını gazete reklamlarına 500.000 dolar harcamaya ikna edebildi ve Harry bunu böyle şehirlerde tiyatro kurmak için bir fırsat olarak gördü.^[2][5]

Stüdyo zenginleştikçe Wall Street'ten destek aldı ve 1924'te Goldman Sachs büyük bir kredi ayarladı. Bu yeni parayla Warners, ülke çapında dağıtım sistemine sahip öncü Vitagraph Şirketini satın aldı. 1925'te Warners, Los Angeles'ta başarılı bir radyo istasyonu olan KFWB'yi kurarak radyo konusunda da deneyler yaptı.

Warner Bros. senkronize sesli filmlerin öncüsüydü. 1925'te, Sam'in ısrarı üzerine Warner, bu özelliği kendi prodüksiyonlarına eklemeyi kabul etti.^[2] Şubat 1926'da stüdyo 333.413 $ net zarar bildirdi.^[6]

Uzun bir süre Sam'in ses talebini reddeden Harry, stüdyonun senkronize ses kullanımı yalnızca fon müziği amaçlı olduğu sürece değişmeyi kabul etti.^[2] Warners, ses mühendisliği şirketi Western Electric ile bir sözleşme imzaladı ve Vitaphone'u kurdu. 1926'da Vitaphone, başta John Barrymore'un oynadığı Don Juan adlı uzun metrajlı filmde müzik ve efekt parçalarıyla filmler yapmaya başladı. Film sessizdi ama başta çok sayıda Vitaphone şortu vardı. Harry, Don Juan'ın serbest bırakılmasını heyecanlandırmak için Manhattan, New York City'deki büyük Piccadilly Theatre'ı satın aldı ve adını Warners 'Theatre olarak değiştirdi.

Don Juan prömiyerini 6 Ağustos 1926'da New York'taki Warners 'Theatre'da yaptı. Film dağıtımının erken tarihi boyunca, tiyatro sahipleri film gösterilerine katılmak için orkestralar kiraladılar ve film müzikleri sağladılar. Warner Bros. Vitaphone aracılığıyla 1926'da (ülke çapında Don Juan'ın her gösterisinin başında oynanan) sekiz kısa film yaptı. Birçok film yapım şirketi gerekliliği sorguladı. Don Juan, üretim maliyetini karşılamadı ve Lubitsch, MGM için ayrıldı. Nisan 1927'de, Big Five stüdyosu (First National, Paramount, MGM, Universal ve Producers Distributing), Warner'ın ürününü mahvetti ve Western Electric, Warner'ın Vitaphone sözleşmesini, diğer film şirketlerinin sesi test etmesine olanak tanıyan şartlarla yeniledi.^[7]

Warner Bros., mali sorunları nedeniyle bir sonraki adımı attı ve Al Jolson'ın oynadığı The Jazz Singer'ı piyasaya sürdü. Çok az sesli diyalog içeren, ancak Jolson'un şarkı söylemesinin ses bölümlerini içeren bu film bir sansasyondu. "Konuşan resimler" çağının ve sessiz çağın alacakaranlığının başlangıcına işaret ediyordu. Ancak Sam, açılıştan önceki gece kardeşlerin galaya katılmasını engelleyerek öldü. Jack, yapımın tek başı oldu. Sam'in muhtemelen Jack'in ilham kaynağı ve en sevdiği erkek kardeşi olduğu için, Sam'in ölümü de Jack'in duygusal durumu üzerinde büyük bir etkiye sahipti. Jack, ilerleyen yıllarda stüdyoyu sıkı kontrol altında tuttu. Çalışanların işten çıkarılması yaygındı. Jack'in kovduğu kişiler arasında Rin Tin Tin (1929'da) ve Douglas Fairbanks, Jr. (1933'te) vardı; ikincisi, kardeşler 1928'de stüdyoyu satın aldığından beri First National'ın en iyi yıldızı olarak görev yaptı.

Warner'ın otobiyografisine göre, ABD'nin İkinci Dünya Savaşı'na girmesinden önce, Warner Bros. Alman satış şefi Philip Kauffman, 1936'da Berlin'de Naziler tarafından öldürüldü.^[8][9][10] Harry, Alman karşıtı başarılı film The Life of Emile Zola'nın (1937) yapımcılığını üstlendi. Bundan sonra Harry, Kral II. Philip'i Hitler'e eşdeğer yapan Confessions of a Nazi Spy (1939),^[2] The Sea Hawk (1940) dahil olmak üzere daha fazla Alman karşıtı filmin yapımını denetledi, Çavuş York ve Şimdi Ordudasınız (1941). Harry daha sonra savaş filmleri üretmeye odaklanmaya karar verdi. Warners, savaş sırasında film prodüksiyonunu yarı yarıya kesti ve 1941'de B Pictures birimini ortadan kaldırdı. Bryan Foy, Twentieth Century Fox'a katıldı.

Savaş döneminde, stüdyo Casablanca, Now, Voyager, Yankee Doodle Dandy (tümü 1942), This Is the Army ve Mission to Moscow (her ikisi de 1943) yaptı; bu filmlerin sonuncusu birkaç yıl sonra tartışmalı hale geldi. Yankee Doodle Dandy'nin (Los Angeles, New York ve Londra'da) galalarında izleyiciler İngiltere ve Amerika Birleşik Devletleri hükûmetleri için 15,6 milyon dolarlık savaş bonosu satın aldı. Bununla birlikte, 1943'ün ortalarında, izleyiciler savaş filmlerinden bıkmıştı, ancak Warner, para kaybederek onları üretmeye devam etti.^[2]