Seçim çevresi

Seçim çevreleri için kullanılan isimler ülkeden ülkeye ve bazen seçilen göreve göre değişir. "Seçim çevresi" terimi, özellikle İngiliz İngilizcesi'nde bir seçim çevresine atıfta bulunmak için yaygın olarak kullanılır, ancak aynı zamanda seçilebilir seçmenlerin grubunu veya temsil edilen bölgenin tüm sakinlerini veya belirli bir adaya oy verenleri de ifade edebilir.

"(Seçim) sandığı" ve "seçim bölgesi" terimleri Amerikan İngilizcesinde daha yaygındır.

Kanada İngilizcesinde, terim resmi olarak da kullanılsa, günlük konuşmada "riding" veya "constituency" olarak daha yaygın ve bilinir. Kanada'nın bazı bölgelerinde "constituency" eyalet seçim bölgeleri için kullanılırken, "riding" federal seçim bölgeleri için kullanılır. Günlük konuşulan Kanada Fransızcasında ise, Fransızca: "comtés" olarak adlandırılırlar, ancak Fransızcada "circonscriptions" yasal terimdir.

Avustralya ve Yeni Zelanda'da seçim çevreleri "seçmenlerin topluluğu" anlamına gelen "electorates" olarak adlandırılırken, başka yerlerde "electorate" terimi genellikle sadece seçmenlerin topluluğunu belirtmek için kullanılır.

Hindistan'da seçim çevreleri "Nirvācan Kṣetra" olarak adlandırılır ve bu terim İngilizceye "seçim alanı" olarak tam olarak çevrilebilir, ancak terimin resmi İngilizce çevirisi "constituency" olarak bilinir. "Nirvācan Kṣetra" terimi, yasam organından bağımsız olarak genel olarak bir seçim çevresine atıfta bulunurken kullanılır. Belirli bir yasama seçim bölgesine atıfta bulunulduğunda, Hindistan'da sadece "Kṣetra" olarak anılır (örneğin, bir Lok Sabha seçim bölgesi için "Lok Sabha Kshetra" denir). Belediye veya diğer yerel organlar için seçim çevreleri "wards" olarak adlandırılır.

Yerel seçim çevreleri bazen belediyenin idari bölümleri için kullanılan "ward" terimiyle de çağrılabilir. Ancak, İrlanda Cumhuriyeti'nde seçim bölgesi yerel seçim alanları olarak adlandırılır.

 

"Bölge büyüklüğü" terimi, Amerikalı siyaset bilimci Douglas W. Rae'nin 1967 tarihli "Seçim Yasalarının Siyasi Sonuçları" adlı doktora tezinde icat ettiği bir terimdir. Bu terim, her bir seçim çevresine atanan sandalye sayısını ve dolayısıyla seçilebilme kolaylığını ifade eder, çünkü eşik de facto olarak orantılı olarak azalır.

Büyüklük kavramı, çoğunluk oylamasının genellikle iki parti sistemleri üretme eğiliminde olduğunu ve orantılı temsil (PR) yöntemlerinin çok parti sistemleri üretme eğiliminde olduğunu açıklar.^[1]

Minimum bölge büyüklüğü:

• çoğunluk oylaması tek üye bölgelerinde (çoğu durumda olduğu gibi)
• genel bilet, çoklu bölgelerde çoğunluk blok oylama ve çok üyeli bölgelerde belirli zafer-kaydırma parti listesi sistemleri (günümüzde nadiren ulusal düzeyde kullanılan)

Seçilen birden fazla üyenin olduğu durumlarda, yani orantılı temsil veya tek tercihli oylama seçimleri gibi durumlarda, seçim çevresi büyüklüğü 1'den büyük olur. STV seçimlerinde seçim çevresi genellikle 2 ila 10 üyeden oluşur. Ancak Yeni Güney Galler (Avustralya)’da STV aracılığıyla tek bir yarışta 21 üye seçilir. Liste temsil sisteminde ise seçim çevresi büyüklüğü 100'ü aşabilir.

Maksimum bölge büyüklüğü:

• Tek bir seçim çevresine sahip olan ve tüm seçilen organı kapsayan yargı bölgeleri bulunmaktadır. Güney Afrika (26.7 milyon kayıtlı kişi ve 400 sandalye için 1 seçim çevresi), Hollanda (13 milyon ve 150 sandalye için 1 seçim çevresi), Mozambik (13 milyon, 250 sandalye), Sırbistan (6.584 milyon, 250 sandalye), İsrail (6.578 milyon, 120 sandalye), Slovakya (4.4 milyon, 150 sandalye) ve Moldova (3 milyon, 101 sandalye) gibi ülkelerin meclislerini içermektedir. Bu durumlarda, bir sandalye kazanmak için ulusal seçmenin yüzde birinden daha az bir oran gerekmektedir.
• Karışık üyelik oranı kullanılan sistemler, hem yerel çok üyeli seçim çevrelerini (farklı seçim çevresi büyüklükleri ve oy-sandalye orantısızlıkları), hem de ulusal düzeydeki dengeleyici sandalyeleri kullanır, böylece ulusal sonuçlar öncelik kazanır. Bu durum İskandinavya'da geçerlidir: İsveç (6.53 milyon, 349 sandalye, Riksdag maddesindeki milletvekili sandalyelerinin ulusal paylaşımına bakınız), Danimarka (4.2 milyon, 179 sandalye), Norveç (3.7 milyon, 169 sandalye) ve İzlanda (0.2 milyon, 63 sandalye). Almanya'nın Bundestag'ı da 2017 yılından bu yana eyaletler arasındaki milletvekili sayısındaki dengesizlikleri telafi etmek için ek üyelerden oluşmaktadır.

Daha büyük seçim çevresi büyüklüğü, daha geniş seçim çevrelerini ifade eder ve bu, gerrymandering ihtiyacını ve uygulamasını ortadan kaldırır. Gerrymandering, partiye bağlı olarak seçim çevresi haritasında dengesizlikler yaratma amacıyla gerçekleştirilen bir bölgesel yeniden düzenleme uygulamasıdır ve çok sayıda mikro-küçük seçim çevresinin varlığıyla daha kolay hale gelir. Daha yüksek bir seçim çevresi büyüklüğü, boşa harcanan oyların azalmasına ve bu tür manevralara daha az alan bırakmasına neden olur. Ayrıca, seçim çevrelerinde adil bir oy sistemi, gerrymandering'in etkisiz olmasını sağlar, çünkü her parti, en azından teorik olarak, çizilen seçim çevrelerine bakılmaksızın kendi payını alır.

Çok üyeli yarışmalarda bazen çoğunluk blok oylama yöntemi kullanılır, bu da en büyük grubun tüm seçim çevresi koltuklarını almasına olanak tanır. Her seçmenin çok üyeli bir seçim çevresinde sadece bir oy hakkı olduğu için, çoğunlukla parti listesi temsil yöntemlerinin yanı sıra tek aktarılamayan oy veya tek aktarılamayan oy kullanma yöntemi gibi, tek bir oyun verilmesi böyle bir ezici sonucu engeller.