Martha Rosler

Brooklyn, New York'ta ^[3] 1943'te ^[4] doğan Rosler, 1968'den 1980'e kadar Kaliforniya'da, önce kuzey San Diego ilçesinde ve ardından San Francisco'da ergenlik yıllarını geçirdi. Ayrıca Kanada'da yaşadı ve öğretmenlik yaptı.^[5] Brooklyn'deki Erasmus Hall Lisesi'nden sonra Brooklyn Üniversitesinde eğitim gördü (1965) ve California Üniversitesi, San Diego'dan (1974) mezun oldu.^[1] 1981'den beri New York'ta yaşıyor.

Rosler'in çalışmaları ve yazıları büyük ölçüde etkili olmuştur. Tercih ettiği medya, fotomontaj ve fotoğraf metninin yanı sıra video, heykel ve yerleştirmeyi içeriyor. Rosler kapsamlı, ulusal ve uluslararası düzeyde konferanslar vermiştir. New Brunswick, New Jersey'deki Rutgers Üniversitesi'nde fotoğrafçılık ve medyanın yanı sıra fotoğraf ve video tarihi ve eleştirel çalışmalar dersleri verdi ve burada Profesör II rütbesine yükseldi. Ayrıca, Frankfurt, Almanya'daki Städelschule'de öğretmenlik yapmanın yanı sıra, California Üniversitesi'nin San Diego ve Irvine kampüslerinde ve başka yerlerde misafir profesör olarak görev yaptı.^[6]

Rosler'in kişisel sergileri, New York'taki Whitney Amerikan Sanatı Müzesi (1977), Boston Çağdaş Sanat Enstitüsü (1987), Oxford Modern Sanat Müzesi (1990), The New Museum ile International Center of Photography New York işbirliği içinde (1998-2000), Sprengel Hannover Müzesi (2005), Londra Çağdaş Sanatlar Enstitüsü (2006), Rennes Üniversitesi (2006) ve Frankfurt'ta Portikus (2008) düzenlenmiştir. Çalışmaları ayrıca Whitney Biennial (1979, 1983, 1987 ve 1990), Documenta 7 ve 12 (1982 ve 2007), Havana Bienali (1986), Venedik Bienali (2003), Liverpool Bienali (2004), Taipei Bienali (2004) ve Skulpture Projekte (2007)da yer almıştır.^[1]

Rosler, Whitney Museum of American Art ve Museum of Modern Art ve Center for Urban Pedagogy'de (tümü New Yorkta) eğitim departmanlarına danışmanlık hizmeti vermektedir. New York, New School'daki Vera List Sanat ve Politika Merkezi'nin Yönetim Kurulu Üyesi ve Center for Urban Pedagogy'nin Danışma Kurulu üyesidir. Ayrıca New York, Columbia Üniversitesi'ndeki Temple Hoyne Buell Amerikan Mimarisi Çalışmaları Merkezi'nin yönetim kurulunda görev yapmıştır ve Bağımsız Video ve Film ve Medya Derneği'nin eski yönetim kurulu üyesidir. Alliance ve Van Alen Center'ın eski bir mütevellisi, hepsi New York'ta. 1980'lerin başından beri, daha önce öğretim üyesi olduğu New York'taki Whitney Bağımsız Çalışma Programında düzenli olarak öğretim görevlisi olarak çalışıyor.

Rosler, yazılarının yanı sıra çeşitli mecralardaki sanat çalışmaları ile tanınır. Sanat, fotoğrafçılık ve kültürel konularla ilgili eleştirel denemelerinin yer aldığı 16'dan fazla kitabı yayınladı. Makaleleri geniş çapta yayınlandı, antolojiye tabi tutuldu ve tercüme edildi. Kadın Sanat Devrimi ^[7] filmi için röportaj yapmış ve bu filmde yer almıştır.

Mutfağın Semiyotiği (1974/75), Rosler'ın erken televizyon yemek programlarını parodileştirerek mutfakta kullanılan bazı el aletlerini alfabetik sırayla sergilediği feminist video sanatının öncü bir çalışmasıdır. Hareketleri beklenmedik ve muhtemelen endişe verici bir yöne dönmeye başladığında, karakter sonunda araçlardan vazgeçer ve vücudunu bir tür semafor sistemi olarak kullanır. Rosler, bu kara mizah dolu çalışmanın, kadınlar üzerindeki mutfakla ile ilgili sosyal beklentilerini ve daha geniş anlamda, bu beklentileri belirlemede dilin rolünü sorgulamayı amaçladığını öne sürdü. Çalışmanın gündeme getirdiği mesele, kadının kendini anlatmasının mümkün olup olmadığını sorgulamaktır.^[8]

"Muğlak görünmekle birlikte (kasıtlı biçimde) ve ince olmayan biçimde (kasıtlı biçimde) ve düzenlenmemiş (kasıtlı biçimde) olmasına rağmen, o zamanlar yapılabilecek en iyi şey saf bir üretim anı gibi görünmeye başladı. Diğer bir deyişle, düşük üretim kalitesi nedeniyle öncü bir çalışma olarak görüldü ".^[9]

Diğer video çalışmaları arasında, Paper Tiger Television ile birlikte Vital Statistics of a Citizen Simply Obtained (1977), Losing: A Conversation with the Parents (1977) ve Martha Rosler Reads Vogue (1982); Domination and the Everyday (1980) ve Born to Be Sell: Martha Rosler, yine Paper Tiger Television ile Born to be Sold: Martha Rosler Reads the Strange Case of Baby $/M (1988) bulunur. Video çalışmalarının çoğu jeopolitik ve hegemonya konusunu ele alıyor. Bunlar arasında Secrets From the Street: No Disclosure (1980); A Simple Case for Torture, or How to Sleep at Night (1983); If It's Too Bad to be True, It Could Be DISINFORMATION (1985); üç kanallı enstalasyon Global Taste: A Meal in Three Courses (1985); ve Because This Is Britain (2014) ve diğerleri.^[10]

Rosler, izleyicilerin beklentilerini değiştirmek için performansa dayalı anlatılar ve kitle iletişim araçlarının sembolik görüntülerini kullanıyor. Rosler, "Videonun kendisi" masum değil diyor: "Yine de video, çeşitli kurgusal anlatı biçimlerini kullanarak, ticari TV ile diyalektiğe dahil olan" tuzaklar "oluşturmama izin veriyor." ^[11]

Mutfağın Semiyotiği videosunda mutfaktaki bir kadına statik bir kamera odaklanır, mutfak gereçleriyle etkileşime giren kadın, kullanımlarını tuhaf jestlerle adlandırıp gösteren statik bir kameranın odağıdır ve bu aksiyonlarla domestik alanlarda kadınlara karşı beklentileri vurgulamaktadır.

Rosler'in fotoğraf / metin çalışması The Bowery in two inadequate descriptive systems (1974/75), kavramsal ve postmodern fotoğrafçılık pratiğinde ufuk açıcı bir çalışma olarak kabul edilir. 45 siyah beyaz baskı serisi New York City'nin "varoş" halini Bowery'deki vitrinleri, sarhoşlara ve sarhoş davranışlara atıfta bulunan çoğunlukla metaforik metin grupların fotoğraflarıyla eşleştirerek anlatır. Fotoğraflar, eserin anti-ekspresyonist doğasını ve insan deneyimlerini ve sosyal sorunları tanımlamak için hem görsel hem de dilsel sistemlerin doğasında var olan sınırlamaları vurgulamak için bir ızgara formunda kaidede görüntülenir.^[12][13]

Rosler'in en tanınmış eserlerinden bazıları House Beautiful: Bringing the War Home (yaklaşık 1967-72) başlığı altında toplanmıştır. Bu, çoğunlukla iç mekanlarda olmak üzere orta sınıf evlerin arzu uyandıran sahnelerini Vietnam Savaşı'ndan belgesel fotoğraflarla yan yana getiren bir dizi fotomontaj. Bu görüntüler öncelikle savaş karşıtı yürüyüşlerin içinde ve çevresinde ve bazen de "yeraltı" gazetelerinde fotokopili el ilanları olarak dağıtıldı. John Heartfield ve Hannah Hoch tarzındaki politik fotomontaj geleneğini ve Richard Hamilton'ınki gibi pop sanatını sürdürüyorlar. Bugünün evlerini bu kadar farklı, bu kadar çekici kılan nedir? . Hem savaş görüntüleri hem de iç mekanlar, Life Magazine ve benzeri kitle pazar dergilerinin sayılarından toplandı, ancak bu çalışmalar, görünüşte ayrı iki dünyayı, savaş endüstrileri ile ev endüstrileri ve bunların ortak endüstrileri arasındaki bağlantıları ima etmek için yeniden birleştirmeyi amaçladı. anlayışlar.^[14]