La Scala

Milano'nun La Scala'dan önceki opera binası Teatro Regio Ducal 1776'da bir karnavalın galasında yanar. Bunun üzerine birkaç Milanolu önde gelen Avusturya Arşidük'ü Ferdinand'a yeni bir opera binası yapılması konusundaki isteklerini bildirir. Yapılacak bina için görevlendirilen neoklasik mimar Giuseppe Piermarini bir proje hazırlar fakat plan Avusturya Lombardiya'sı valisi Kont Firmian tarafından reddedilir.

Daha sonra gündeme gelen ikinci bir proje İmparatoriçe Maria Theresia tarafından 1776 yılında onaylanır ve yeni binanın ismini alacağı Santa Maria della Scala kilisesinin eski yerine inşa edilmesine karar verilir. Kilise yıkılır ve iki yıllık sürede Pietro Marliani, Pietro Nosetti ve Antonio ile Giuseppe Fe tarafından yeni bina tamamlanır. 3000 seyirci kapasiteli olarak inşa edilen salonun 678 kişilik parterinin yanında locaların bulunduğu 6 katlı bir bölüm kurulur. Sahne, 16.15m'lik eni 20.4m'lik boyu ve 26m'lik yüksekliğiyle hala İtalya'nın en büyük sahnesidir.

 

Binanın masrafları, Stendhal gibi gözlemcileri şaşırtacak şekilde, sahiplerinin savurganca istekleri ile dekore edilen locaların satışı sayesinde kapatılır.

Dönemin geleneğine uyularak zemine sandalye yerleştirilmez. Parterdeki izleyiciler gösteriyi ayakta izler. Ayrıca orkestra çukuru da yapılmamıştır. Orkestra tamamıyla seyircinin görüş alanındadır.

Locaların altında loca sahiplerinden daha düşük ekonomik düzeydeki seyircilerin bulunduğu loggione denilen galeriler, dönemin en ateşli opera seyircilerini barındırmıştır. Herhangi bir ilk temsilin hararetinin hissedildiği loggione de sanatçıların başarıları da, başarısızlıkları da heyecanla izlenir, bir fiyasko uzun süre hafızalardan silinmeden tartışma konusu olurdu. La Scala yapıldığı dönemde aynı zamanda fuayesindeki kumarbazlarla bir gazino gibi de kullanılmıştır. Tüm bu rahatsız edici şartlar Mary Shelley gibi operaseverler için yazarın anılarından anlaşıldığı üzere can sıkıcı olabilmiştir.

La Scala başlangıçta palcoscenico'ya yerleştirilen 84 kandille aydınlatılıyordu. Bu kandillerden doğacak yangın riskine karşı birkaç oda yüzlerce su kovası ile doldurulmuştur. Daha sonra kandiller gaz lambaları ile değiştirilmiş, 1884'te ise elektrik ampulleri bunların yerini almıştır.

Yapı 1907'de 2800 izleyici kapasitesine sahip olacak şekilde yenilenmiştir. Fakat 1943 yılında II. Dünya Savaşı sırasında bombalanıp hasar görünce 1946'da onarılarak Toscanini'nin yönettiği ve Renata Tebaldi'nin katıldığı soprano solosu ile yeniden halka açılmıştır. Uzun süre hatırlanacak bu görkemli konser aynı zamanda bir sansasyon yaratmıştır.

Birçok operanın galasına ev sahipliği yapan La Scala'nın kadrosu ile Verdi arasında bir anlaşmazlık ortaya çıkmış, Verdi orkestranın yazdığı besteler üzerinde değişiklikler yaptığı gerekçesi ile birkaç yıl oyunlarının La Scala'da sahnelenmesine izin vermemiştir. Bir operatik drama olan Giovanna d'Arco (1845) yapıtı üzerinden başlayan uyuşmazlık daha sonra çözümlenmiş, besteci Requiem'ine kendisi La Scala'da şeflik etmiş, Othello'nun galasının burada olacağını duyurmuş ve son operası Falstaff'ın da galası yine La Scala'da sahnelenmiştir.

La Scala'nın eski orkestrası Orchestra della Scala'nın yerine müzisyenleri yine bu orkestradan oluşan fakat daha büyük bir ekibe sahip olan Filarmonica della Scala 1982'de kurulmuştur.

 

2001 yılının temsillerin başlama tarihi olarak gelenekleşen 7 Aralığında Othello ile açılan La Scala, 19 Aralık 2002 ile Kasım 2004 tarihleri arasında yapılacak değişiklikler için kapatılmış ve oyunlar Milano'daki başka bir opera binası olan Teatro degli Arcimboldi'ye taşınmıştır.

Proje için seçilen ünlü modernist mimar Mario Botta'ya başlangıçta binanın tarihi dokusunun bozulacağı endişesi ile tepki gösterilmişse de sonra uzlaşma sağlanmış, salonda yapısal ve ses düzenini iyileştirecek düzenlemeler yapılmıştır. Ağır kırmızı halılar çıkarılmış, sahne neredeyse yeniden inşa edilerek değiştirilmiş, sahne arkası genişletilerek daha kullanışlı hale getirilmiştir. Aynı zamanda elektronik düzenlemelerle izleyicilerin librettoyu özgün dilinde, aynı zamanda İtalyanca ve İngilizce takip edebilmesi olanaklı kılınmıştır.

Geleneğe uyularak bina 7 Aralık 2004'te 1778'deki ilk açılışa vurgu yapılarak Riccardo Muti yönetiminde, Salieri'nin Europa riconosciuta operası ile açılmış, yapılan harcamaların karşılanmasına yönelik olarak ve La Scala'nın yeniden halka açılması şerefine, biletler 2000 Euro'dan satışa çıkarılmıştır. Yine de yapılan 61 milyon avroluk masrafların yükünün tamamen atılarak operanın bütçesini denkleştirmesi 2006'ya dek sürmüştür.

 

• Daniel Barenboim (2006 –)
• Riccardo Muti (1986 – 2005)
• Claudio Abbado (1968 – 1986)
• 1956 ile 1968 tarihleri arasında bir müzik direktörü görev yapmamıştır.
• Guido Cantelli (1956) (Göreve gelişinden bir hafta sonra bir uçak kazasında hayatının kaybetmiştir.)
• Carlo Maria Giulini (1953 – 1956)
• Victor de Sabata (1930 – 1953)
• Arturo Toscanini (1921 – 1929)
• 1918'den 1920'e kadar La Scala kapalı kalmıştır.
• Tullio Serafin (1917 – 1918)
• Tullio Serafin (1909 – 1914)
• Arturo Toscanini (1898 – 1908)
• Franco Faccio (1871 – 1889)

 

• 2007: Teneke, Fabio Vacchi
• 1988: Montag aus Licht, Karlheinz Stockhausen
• 1984: Samstag aus Licht, Karlheinz Stockhausen
• 1957: Dialogues of the Carmelites, Francis Poulenc
• 1926: Turandot, Giacomo Puccini
• 1924: Nerone, Arrigo Boito
• 1904: Madam Butterfly, Giacomo Puccini
• 1893: Falstaff, Giuseppe Verdi
• 1892: La Wally, Alfredo Catalani
• 1889: Edgar, Giacomo Puccini
• 1887: Otello, Giuseppe Verdi
• 1885: Marion Delorme, Amilcare Ponchielli
• 1876: La Gioconda, Amilcare Ponchielli
• 1870: Il Guarany, Carlos Gomes
• 1868: Mefistofele, Arrigo Boito
• 1845: Giovanna d'Arco, Giuseppe Verdi
• 1843: I Lombardi alla prima crociata, Giuseppe Verdi
• 1842: Nabucco, Giuseppe Verdi
• 1840: Un giorno di regno, Giuseppe Verdi
• 1839: Oberto, Conte di San Bonifacio, Giuseppe Verdi
• 1835: Maria Stuarda, Gaetano Donizetti
• 1833: Lucrezia Borgia, Gaetano Donizetti
• 1831: Norma,Vincenzo Bellini
• 1829: La straniera, Vincenzo Bellini
• 1827: Il pirata, Vincenzo Bellini
• 1820: Margherita d'Anjou, Giacomo Meyerbeer
• 1814: Il turco in Italia (İtalya'da Bir Türk), Gioachino Rossini
• 1813: Aureliano in Palmira, Gioachino Rossini
• 1812: La pietra del paragone, Gioachino Rossini
• 1778: Europa riconosciuta, Antonio Salieri

•  
  "Piazza della Scala": tiyatro önündeki meydan, Foto - "Icilio Calzolari", (1872).
•  
  "Piazza della Scala" (2005)

• İngilizce Wikipedia "La Scala" maddesi: [1] 29 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) (Erişme:20.1.2010)
• La Scala Tiyatrosu resmî web sitesi: [2] 3 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca) (Erişme:20.1.2010)

 

Wikimedia Commons'ta La Scala ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.