Kar Küresinde Bir Tavşan

Evinde masallar doğuran bir anne; camdan içeri giren bir kız. Kadife ve Şelale; iki farklı evrenden gelen ve o yerde buluşan iki kadın. O yer: mürekkepten atlar kalesi. Bu masalda tüm kahramanların başına yeşil ve ekşi bir elma düşecek.

• Oyuncular: Defne Halman - Pınar Çağlar Gençtürk
• Proje tasarımı: Sami Berat Marçalı
• Yazan: Ahmet Sami Özbudak
• Yöneten: Firuze Engin
• Yardımcı yönetmen: İbrahim Halaçoğlu
• Dekor tasarımı: Jesse Gagliardi
• Işık tasarımı: Eyüp Emre Uçaray
• Afiş illüstrasyonu: Murat Mahmutyazıcıoğlu
• Fotoğraf: Ahmet Alp Babür
• Tiyatro: İkincikat
• Süre: 80 Dakika

• Baysan PAMAY: 1) Ahmet Sami Özbudak, günlük konuşma lisanında ve alışkın olmadığımız ne varsa onları kapsayan harika masallar zinciri yaratmış, 2) Firuze Engin, güzel bir metin ve iki harika oyuncunun verdiği avantajlara kendi yaratıcılığını (bkz. “Cambazın Cenazesi”) katarak çok titiz çalışmış, 3) Ve de farklı etamin işleyişlerinden halı mizleyişlerine kadar ‘işte oyunculuk budur!’ dedirten “Yalnızlar Kulübü” oyunundaki yeteneksiz menajer ile hayran olduğum Pınar Çağlar Gençtürk ve ‘iyi ki mecburi kast değişikliği olmuş’ dedirten Defne Halman…^[2]
• Eda Geven: Şelale karakterini canlandıran Defne Halman, oyunu izleme nedenlerimin en başında geliyordu. Katil Joe’daki kötü kalpli üvey anneden sonra burada da tam tersi iyi kalpli bir anne olarak karşıma çıktı ve yine beğendim. Masalı anlatması, Kadife’ye verdiği taktikler, kocasına olan aşkı ve çocuğuna karşı hiç dinmeyen “ana yüreğiyle” oyunculuğunun altını çizdi. Bu kadar başarılı isimlerin olduğu bu oyunu ben asıl Kadife karakterindeki Pınar Çağlar Gençtürk 'le hatırlayacağım. Oyuna gitmeden önce açıkçası pek fazla bir beklentim yoktu ancak ilk beş dakikada yeteneğine ve başarısına kilitlendim. Oyunculuğu da anlattığı dünya gibi gerçek ve inandırıcıydı, tabi bir de aşkı. Özellikle oyunun sonundaki o ağlama sahnesini hatırladıkça benim de içimden onunla birlikte ağlamak geliyor. Umarım bu sezon başka oyunlarda da kendisini izleyip daha fazla hayran olmaya devam ederim...^[3]

• Şelale: Celal Bey çok güzel uzun hava okurdu. Ama Türk Sanat Müziği'ni daha güzel okurdu. Balayına Alanya'ya gitmiştik, oradaki ahbapları bizi bir sahil gazinosuna götürdü. Bir denizin sesini pek net hatırlarım bir de başımızın üstündeki asmalığı... Ha bir de kargılar vardı. Sizin bambu dediğiniz şeylere biz yıllar önce kargı derdik. Denizden bir rüzgar esiyor, kargılar bir eğiliyor, bir doğruluyor...Celal Bey...

"Aşkımı bir sır gibi senelerdir sakladım, geceleri rüyamda ismini sayıkladım,"

• Kadife: Celal kim? Tokmakçın mı?
• Şelale: O ne biçim söz.

• ^[1]

1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2016.