Fareler Galaksileri
NGC 4676 (ayrıca Fareler Galaksileri olarak da adlandırılır), Berenis'in Saçı takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 305,93 MIy (93,8 Mpc)uzaklıkta bulunan etkileşim halindeki bir gökada çiftidir. William Herschel tarafından 13 Mart 1785 tarihinde keşfedildi.[5] Halton Arp tarafından görüntülenmiş ve Arp 242 olarak "Füzyon görünümüne sahip gökadalar" kategorisi altında Tuhaf Gökadalar Atlası'na dahil edilmiştir.[6]
Fareler Galaksileri | |||||
---|---|---|---|---|---|
Gözlem verisi (Dönem J2000) | |||||
Takımyıldız | Berenis'in Saçı | ||||
Sağ açıklık (α) | 12sa 46d 10,7s[1] | ||||
Dik açıklık (δ) | +30° 43′ 38″[1] | ||||
Galaksi sınıfı | A: Irr AGN[2] B: SB(s)0/a pec AGN[3] | ||||
Görünür büyüklük (V) | A: 13,5[4] B: 13,8[4] | ||||
Görünür büyüklük (B) | A: 14,4[4] B: 14,7[4] | ||||
Yüzey parlaklığı (SB) | A: 13,2[4] B: 14,3[4] | ||||
Boyut | A: 1,79′ × 0,48′[2] B: 0,12′ × 0,12′[3] | ||||
Özellikler | |||||
Grup veya küme | Saç kümesi | ||||
Kırmızıya kayma (z) | 0,022059 ± 0,000027[2] | ||||
Helyo dikey hız () | (6613 ± 8) km/sn[2] | ||||
Mesafe | 305,93 MIy (93,8 Mpc)[1] | ||||
Keşif | |||||
| |||||
Katalog belirtmeleri | |||||
NGC 4676 • Mice Galaxies • IC 819 (A) / 820 (B) • UGC 7938 (A) / 7939 (B) • PGC 43062 (A) / 43065 (B) • CGCG 159-022 (B)/ 159-072 (A) • MCG +5-30-76 (A) / +5-30-77 (B) • IRAS 12437+3059 • Arp 242 • VV 224 • GC 3207 • H II 326 • h 1425 • Holm 459 • KCPG 355 | |||||
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam |
Kütleçekim etkisi sonucu her iki gökadadan çıkan uzun yıldız kuyrukları ve gaz nedeniyle "Fareler" olarak adlandırılmıştır. NGC 4676 olarak bilinen çift, sonunda tek bir dev gökada halinde birleşecektir.
Gökadaların renkleri oldukça tuhaftır. NGC 4676A, çekirdeğinde bazı karanlık bölgeler ve sarmal kollarını çevreleyen mavimsi beyaz bir kalıntıyla çevrilidir. Kuyruk, dışarıya doğru önce mavi renk ile başlar ve daha sonra sarımsı bir renk alarak son bulur. Gerçekte hemen hemen tüm sarmal gökadalarda kollar sarımsı bir renk ile başlar ve giderek mavileşen bir renk ile sonlanır. Bu bakımdan NGC 4676A oldukça sıra dışıdır. NGC 4676B, sarımsı çekirdeği ve iki yayıyla normale daha yakındır. Koldaki kalıntıların alt kısımları ise mavimsidir.
Gökadalar, 2002 yılında Hubble Uzay Teleskobu'nun eski kameralarından daha hassas olan ve daha geniş bir alanı görüntüleyen Gelişmiş Araştırma Kamerası (ACS) tarafından fotoğraflandı.[7] Fareler'in arka planında, 13 milyar ışık yılı mesafeye kadar en az 3.200 gökada bulunur. NGC 4676, Saç kümesi'nin bir üyesidir.[1]
Ayrıca bakınız
değiştirDış bağlantılar
değiştir- APOD: When Mice Collide (6/12/04)25 Mayıs 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- The Mice Galaxies29 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- The Mice (Galaxy) Gözlem bilgisi (In-The-Sky.org)
- WikiSky'da Fareler Galaksileri: DSS2, SDSS, GALEX, IRAS, Hidrojen α, X-Ray, Astrofoto, Gök Haritası
Kaynakça
değiştir- ^ a b c d "NASA/IPAC Extragalactic Database". NED results for object NGC 4676. 22 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
- ^ a b c d "NASA/IPAC Extragalactic Database". NED results for object NGC 4676A. 22 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
- ^ a b "NASA/IPAC Extragalactic Database". NED results for object NGC 4676B. 22 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
- ^ a b c d e f "SEDS". Revised NGC Data for NGC 4676 (İngilizce). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Seligman, Courtney. "NGC 4676 (= IC 819 + 820 = PGC 43062 + 43065 = Arp 242), The Mice". 1 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
- ^ Arp, Halton (1966). "Atlas of Peculiar Galaxies". Figure 2. 25 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
- ^ "THE MICE (NGC 4676): COLLIDING GALAXIES WITH TAILS OF STARS AND GAS". NASA, H. Ford (JHU), G. Illingworth (UCSC/LO), M.Clampin (STScI), G. Hartig (STScI), the ACS Science Team, and ESA. 2008. 20 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2019.
NGC 4652 | NGC 4653 | NGC 4654 | NGC 4655 | NGC 4656 | NGC 4657 | NGC 4658 | NGC 4659 | NGC 4660 | NGC 4661 | NGC 4662 | NGC 4663 | NGC 4664 | NGC 4665 | NGC 4666 | NGC 4667 | NGC 4668 | NGC 4669 | NGC 4670 | NGC 4671 | NGC 4672 | NGC 4673 | NGC 4674 | NGC 4675 | NGC 4676 | NGC 4677 | NGC 4678 | NGC 4679 | NGC 4680 | NGC 4681 | NGC 4682 | NGC 4683 | NGC 4684 | NGC 4685 | NGC 4686 | NGC 4687 | NGC 4688 | NGC 4689 | NGC 4690 | NGC 4691 | NGC 4692 | NGC 4693 | NGC 4694 | NGC 4695 | NGC 4696 | NGC 4697 | NGC 4698 | NGC 4699 | NGC 4700 | NGC 4701