1931 Westminster Yasası

 

Westminster Yasası 1925 ve 1926'da yapılan (özellikle 1926 Balfour Deklarasyonu) İmparatorluk Konferansları'nda alınan politik kararların uygulanmasını sağlamıştır. Asıl sonucu İngiliz hükûmetinin Dominyonlar adına karar vermesini ve yasalaştırmasını engellemesidir. Bir kısmı 1865 Sömürge Hukuku Geçerliliği Yasası (Colonial Laws Validity Act)'nın feshedilmesini gerektirmiştir. Kral V. George taht verasetinin bu yasa kapsamına girmemesi gerektiği yönündeki düşüncülerini bildirdi. Fakat daha sonradan kralın bu isteğinin Balfour Deklarasyonunda ortaya konan eşitlik prensibine ters düştüğüne karar verildi. Kanada ve İrlanda veraset yasasını kendi kendilerince değiştirmeye çalıştı ve bölüm 2(2) (Dominyon'a yasaları değiştirme veya feshetme için olağanüstü yetki verme, örneğin; veraset yasası, Dominyon hukunun parçası olduğu sürece geçerlidir) Kanada'nın ısrarı üzerine yasaya eklenmiştir.^[3] Yasa geçtikten sonra, İngiliz parlamentosu artık Dominyonlar için yasalar koyamadı. Bu Dominyonların kendi istek ve rızaları ile İngiliz parlamentosunca yapılan yasaları hariç tutar. Bu yasa öncesinde dominyonlar Birleşik Krallık'ın kendi kendini yöneten (self-governing) kolonileri durumundaydı. Fakat yasa onaylandığı andan itibaren Dominyonları özgür devletler (sovereign nations) konumuna getirdi.

Yasanın 4. Kısmı:

Birleşik Krallık'ın hiçbir yasasının süresi bu yasa başladıktan sonra aksi belirtilmediği sürece (Dominyon bir yasa talebi veya rızasında bulunduğunda) Dominyonlarda uzatılamaz veya uzatılmış sayılamaz.

Bütün yasa onay ihtiyacı duyulmadan Kanada, İrlanda ve Güney Afrika Birliği'nde uygulamaya kondu; bu ülkelerin hükûmetleri yasanın uygulanması için rızalarını kendi ülkelerinin yargılarına verdiler. Yasanın 10. kısmına göre 2. kısım ile 6. kısım arasındakiler diğer dominyonlar için - Avustralya, Yeni Zelanda ve Newfoundland - sadece söz konusu dominyonun parlamentosu yasayı kabul ettikten sonra geçerlidir.

1931'den beri, on ikiden fazla İngiliz Milletler Topluluğu alanı yaratıldı, şimdi hepsi Birleşik Krallık, Avustalya, Kanada ve Yeni Zelanda ile monarşiyi değiştirme konusunda Westminsyer Yasası onların yasası olmamasına rağmen aynı güce sahiptir.^[4] İrlanda ve Güney Afrika şu anda cumhuriyetler ve Newfoundland ise Kanada'nın bir eyaleti oldu.

Avustralya Westminster Yasası'nın 2. ve 6. kısımlarına kadarki bölümü ile Westminster Yasağı Kabul Akti (1942)'ni kabul etmiştir. Avustralya yasalarının 2. Dünya Savaşı ile ilgili meşruiyetini açıklamak için kabul tarihi savaşın başlangıç tarihi olan 3 Eylül 1939 olarak belirlenmiştir.

Yasanın 2. kısmı parlamentonun İngiliz yasamasına aykırı bir yasa yapabileceğini ifade eder. 3. kısım dokunulmazlık hakkına sahip olduğunu teyit eder. 4. kısımda ise İngilizlerin Avustralya yasalarını sadece tüm bir şekilde ve Avustralya'nın talebi ve rızası olduğu sürece değiştirebilir.

Yine de 9. kısımda Birleşik Krallık'ın Avustralya eyaletlerinin yasalarını tümden veya teker teker Devletin onayı olmadan değiştirebileceğini doğrular. Bu yalnızca yasanın başlangıç tarihinden önce yapılan İngiliz yasaları için geçerlidir. Fakat gerçekte bu hak Birleşik Krallık tarafından hiç kullanılmamıştır.

İngiltere'nin Avustralya üzerindeki bütün yasama gücü Avustralya Akti (1986) ile sona ermiştir. İngiliz tarafına göre bu yasa Avustralya parlamentosunun kendi talebi ve rızası ile geçmiş ve bunun için de Avustralya'nın kendi eyaletleri arasındaki tutarlılık şart konmuştur.^[4]

Westminster Yasası'nın anayasada yer aldığı ülkelerin bir kısmında, yasanın orijinal hazırlandığı gün Westminster Yasası Günü olarak anılır. Kanada'da, her 11 Aralıkta Kraliyet Birlik Bayrağı (Royal Union Flag) federal devletin sahip olduğu binalarda asılır^[5] ve ikinci bayrak direği de mevcuttur.